irritate

[ˈɪrɪteɪt]

v.t.

1) раздражня́ць, дакуча́ць; злава́ць

2) выкліка́ць раздражне́ньне або́ запале́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

áufgebracht

a узлава́ны, раззлава́ны, абу́раны

~ sein — быць усхвалява́ным [абу́раным]

~ wérden — раздражня́цца, злава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Піня́ць, фалькл. піняці ’наракаць, дакараць’ (віц., Рам. 3), ’злаваць, папікаць’, піняцца ’скардзіцца, злавацца’ (Бяльк.). КЭСРЯ, 332 выводзяць ад пеня, якое са ст.-слав. пена ’штраф’ < пят. росна < ст.-грэч. ποινή ’пакаранне’. Гл. таксама пянягща ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пазлава́ць, ‑злую, ‑злуеш, ‑злуе; ‑злуём, ‑злуяце; зак.

1. каго. Злаваць каго‑н. некаторы час. Жэнька кіўнуў галавой. — А муж як... добры? — Муж як муж, — Таццяна засмяялася; ёй раптам захацелася пажартаваць, пазлаваць яго. — Добры муж. Лепшы, чым ты... Шамякін.

2. Тое, што і пазлавацца. [Люба:] Родная матка — не мачыха: пазлуе і адпусціцца... Козел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gróllen

vi

1) (D) злава́ць (на каго-н.)

2) груката́ць (пра гром)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Патыка́цца, патыка́ць, потыка́ць, навагр. патыкава́ць ’дражніць, злаваць, дражніцца’, ’прыставаць’, ’жартаваць’ (Янк. 1, ТС; жытк., Мат. Гом.; навагр., Сцяшк. Сл.). Паланізм. Параўн. ст.-польск. potykać ’чапаць, чапляцца, прыдзірацца’, ’падазраваць, абвінавачваць’, potykać się ’змагацца (ў рукапашным баі)’. Гл. таксама паты́чка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rozjątrzać

незак.

1. раздражняць; злаваць;

2. развярэджваць; вярэдзіць;

rozjątrzać ranę — развярэджваць рану

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

vex

[veks]

v.t.

1) назаля́ць; злава́ць, раздражня́ць

2) выкліка́ць, узбуджа́ць, правакава́ць (сва́рку)

3) непако́іць, турбава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

acerbate

[,æsərˈbeɪt]

v.t.

1) рабі́ць кі́слым, да́ўка -кі́слым, го́ркім

2) Figur. злава́ць; раздражня́ць; выкліка́ць го́рыч

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

erzürnt

a раззлава́ны

~ sein (über A) — злава́ць (на каго-н., на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)