Geklírr, Geklírre

n -(е)s бры́нканне, звон, бра́зганне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

малі́навы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да малін. Малінавы куст. // Прыгатаваны з малін. Малінавае варэнне.

2. Падобны на колер спелых малін, цёмна-чырвоны. Золата паступова блякла, тонкімі пералівамі пераходзіла ў малінавы колер. Новікаў. Ты прыйшла з касою чорнай Пад малінавым берэтам. Панчанка.

•••

Малінавы звон гл. звон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кува́лда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Цяжкі кавальскі молат. Яшчэ здалёк даносіўся звон піл, кавальскіх молатаў, кувалдаў. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зуде́ние​II ср. звон, род. зво́ну м., гудзе́нне, -ння ср.; см. зуде́ть​II 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

vesper

[ˈvespər]

n.

1) вячэ́рня f.

2) вячэ́рні звон

•

- Vesper

- vespers

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

задзі́рства, ‑а, н.

Разм. Паводзіны, учынкі задзіры. — Ты чуў звон... — А што тут чуць? — без задзірства сказаў Тхорык. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разнато́нны, ‑ая, ‑ае.

Які адрозніваецца ад іншых па тону. Разнатонныя гукі. // Які ўтвараецца з гукаў розных таноў. Разнатонны звон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камары́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да камара, уласцівы яму. Камарыны ўкус. □ Камарыны звон плыў над млявым, ціхім балотам. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Angelus

[ˈændʒələs]

n.

1) малі́тва “Анёл па́нскі”

2) звон на “Анёл па́нскі”

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

tinkle​1 [ˈtɪŋkl] n.

1. звон, дзы́нканне; бра́зганне

2. infml тэлефо́нны звано́к;

give a tinkle infml пазвані́ць (па тэлефоне)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)