stale

пастаянна, заўсёды, стала, увесь час

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zwykle

звычайна;

jak zwykle — як заўсёды

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

незвыча́йны, -ая, -ае.

1. Які вылучаецца сярод іншых; выключны; надзвычайны.

Незвычайная прыгажосць.

2. Не такі, як звычайна, як заўсёды; асаблівы.

Н. дзень.

3. Такі, да якога яшчэ не прывыклі; непрывычны.

Незвычайныя ўмовы.

|| наз. незвыча́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цяпло́, -а́, н.

1. Нагрэты стан чаго-н. (пра тэмпературу паветра, памяшкання, прадмета).

На вуліцы адзін градус цяпла.

Ц. рукі.

2. Цёплае надвор’е; цёплая пара года.

3. перан. Сардэчныя, добрыя адносіны.

Іх заўсёды яднала ц. дружбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́мпас

(іт. compasso)

прыбор для вызначэння напрамку свету пры дапамозе намагнічанай стрэлкі, якая заўсёды накіравана на поўнач.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

уда́ча ж. уда́ча, -чы ж.; (успех — ещё) по́спех, -ху м.; (счастье — ещё) шча́сце, -ця ср.;

пожела́ть уда́чи пажада́ць уда́чы (по́спеху, шча́сця);

ему́ всегда́ уда́ча яму́ заўсёды ўда́ча, яму́ заўсёды шанцу́е;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заўсягды́ нареч., обл., см. заўсёды;

◊ не з., як на дзяды́ — посл. не всё коту́ ма́сленица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́чны, -ая, -ае.

1. Які існуе заўсёды, спрадвеку; які не перастае існаваць.

Вечная матэрыя.

Вечныя снягі.

Вечная слава героям.

2. Бестэрміновы.

Перадаць баявы сцяг на вечнае захаванне.

3. Які пастаянна паўтараецца.

Вечныя спрэчкі.

◊

Заснуць вечным сном (кніжн.) — памерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Паставі́шня ’заўсёды’ (Бяльк.). Кантамінацыя бел. пастаянна і польск. ustawicznie ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тахіёны

(ад гр. tachys = хуткі)

гіпатэтычныя часціцы, якія заўсёды рухаюцца з хуткасцю, што перавышае хуткасць святла ў вакууме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)