да́нсінг

(англ. dancing)

спецыяльнае месца для танцаў у рэстаране або кавярні (у замежных краінах).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

foreign [ˈfɒrən] adj. заме́жны;

a foreign language заме́жная мо́ва;

foreign policy зне́шняя палі́тыка;

foreign trade зне́шні га́ндаль;

the Foreign Secretary міні́стр заме́жных спраў (у Вялікабрытаніі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ministry [ˈmɪnɪstri] n. (of)

1. BrE міністэ́рства;

the Foreign Ministry Міністэ́рства заме́жных спраў

2. тэ́рмін знахо́джання ва ўла́дзе міні́стра або́ кабіне́та міні́страў

3. свята́рства, па́старства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

áuswärtig

a

1) заме́жны

2) іншагаро́дні

das Áuswärtige Amt — міністэ́рства заме́жных спраў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

валю́та, -ы, ДМ -лю́це, мн. -ы, валю́т, ж.

1. Грашовая сістэма краіны, а таксама грашовыя адзінкі гэтай сістэмы.

Залатая в.

2. зб. Грошы замежных краін, якімі карыстаюцца ў міжнародных разліках.

Замежная в.

|| прым. валю́тны, -ая, -ае.

Валютныя аперацыі.

○

Валютны курс — суадносіны паміж рознымі валютамі (у 1 знач.), кошт грашовай адзінкі адной краіны, выражаны ў валюце (у 1 знач.) другой краіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камбі́ст

(іт. cambista = мяняла)

асоба, якая займаецца вэксальнымі аперацыямі і продажам вэксаляў і замежных манет.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фельдфе́бель, ‑я, м.

У царскай і некаторых замежных арміях — званне старшага унтэр-афіцэра ў пяхоце. [Залыгін:] Фельдфебеля за адвагу далі, смелы! Тры Ягорыі начапілі... Мележ. // Асоба, якая мае гэта званне. Блакітныя льдзінкі воч з захапленнем абводзілі маўклівых памочнікаў, малодшых афіцэраў, фельдфебеля, салдат, паліцэйскіх. Лынькоў.

[Ад ням. Feldwebel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грані́ца, ‑ы, ж.

1. Прыродная або ўмоўная лінія, якая раздзяляе два сумежныя ўчасткі зямлі, дзве адміністрацыйна-тэрытарыяльныя адзінкі і пад.; мяжа. Рэчка паўставала перада мной не толькі як граніца сенажацей двух калгасаў, а як нейкая своеасаблівая мяжа паміж двума светамі: цяжкім мінулым і шчаслівым сённяшнім днём. Шуцько. // Лінія, якая раздзяляе тэрыторыі дзвюх дзяржаў. Дзяржаўная граніца. □ Цяпер мяне кліча Радзіма, І я на граніцу іду. Панчанка.

2. Мера дазволенага; край, рубеж. Аўгіння жартаваць жартавала, але граніц у сваіх дурасцях не пераступала. Колас.

•••

За граніцай — у замежных дзяржавах.

За граніцу — у замежныя дзяржавы.

З-за граніцы — з замежных дзяржаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атэ́ль, гатэ́ль

(фр. hôtel, ад hôle = госць)

гасцініца (звычайна ў замежных краінах).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

генера́л-фельдма́ршал

(ад генерал + фельдмаршал)

вышэйшае воінскае званне ў арміі царскай Расіі і некаторых сучасных замежных арміях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)