біягенеты́чны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: біягенетычны закон — паўтарэнне ў індывідуальным развіцці (антагенезе) арганізма галоўных этапаў гістарычнага развіцця (філагенезу) усяго рада продкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

statute law

пі́саны зако́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Nótverordnung

f -, -en надзвыча́йны зако́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

GG

= Grundgesetz – Асноўны Закон, Канстытуцыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

няўхі́льны, -ая, -ае.

1. Які не мае адхіленняў ад чаго-н.; пастаянны.

Н. рост вытворчасці.

2. Такі, што нельга парушыць, які не падлягае адвольнаму змяненню; абавязковы.

Н. закон.

3. Непазбежны, які вынікае з абставін; немінучы.

Над кожным злачынцам звісае няўхільная кара.

|| наз. няўхі́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

улады́ка, ‑і, м.

1. Архірэй, мітрапаліт. Духоўныя ўладыкі з’яўляліся не толькі буйнейшымі феадаламі-прыгоннікамі, але і пастаянна займаліся гандлёвай і ліхвярскай дзейнасцю. Алексютовіч.

2. Тое, што і уладар. І чуем песні, крык: «Уладыка свету — Праца. Хай згіне капітал, вайна яму! пажар!» Чарот. — Хто закон тут? Я закон! Я ўсяму ўладыка... — Хоча вымавіць Ціхон, Ды не вяжа лыка. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

law of averages

зако́н сярэ́дняга

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

камутаты́ўны

(лац. commutatus = пераменны)

перамяшчальны, звязаны з перамяшчэннямі; мат. к. закон — закон, які выражае нязменнасць сумы або выніку пры перастаноўцы складаемых або сумножнікаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

установле́ние ср.

1. (действие) устанаўле́нне, -ння ср.; вызначэ́нне, -ння ср.; нала́джванне, -ння ср.; выяўле́нне, -ння ср.; см. установи́ть;

2. (то, что установлено) устанаўле́нне, -ння ср.; (закон) зако́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

трактава́ць I несов.

1. трактова́ть, рассма́тривать, расце́нивать;

т. па-сво́йму — трактова́ть (рассма́тривать, расце́нивать) по-сво́ему;

2. (истолковывать) трактова́ть; толкова́ть;

т. зако́н — трактова́ть зако́н

трактава́ць II несов., обл. (угощать) по́тчевать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)