renoma

renom|a

ж.

1. рэпутацыя;

cieszyć się dobrą ~ą — мець добрую рэпутацыю

zdobyć sobie ~ę — заваяваць рэпутацыю;

2. папулярнасць; слава

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

папуля́рнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць папулярнага (у 1 знач.). Папулярнасць лекцыі.

2. Вядомасць, сімпатыі грамадскасці да каго‑, чаго‑н. Заваяваць шырокую папулярнасць. □ Судакову і на самым пачатку не вельмі падабалася агульная ўвага да яго асобы, таму што быў ён чалавек сціплы, нават сарамлівы, а цяпер, пасля многіх гадоў, на працягу якіх яму нязменна спадарожнічала спартыўнае шчасце, папулярнасць зрабілася яго пакутай, пастаянным неспакоем. Радкевіч. За два гады «Калгасны вожык» вылечыў нямала гультаёў, злодзеяў, п’яніц, парушальнікаў дысцыпліны, набыў вялікую папулярнасць сярод калгаснікаў. Дуброўскі. Нашы суботнія вечары карысталіся вялікай папулярнасць. Мядзёлка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зо́лата, -а, М -лаце, н.

1. Высакародны метал жоўтага колеру, які ўжыв. як мера каштоўнасцей і ў каштоўных вырабах.

Чыстае з.

Не ўсё з., што блішчыць (прыказка). Чырвонае з.

Чорнае з. (пра нафту). Белае з. (пра бавоўну).

2. зб. Манеты або вырабы з гэтага металу.

Купіць рэч за з.

Хадзіць у золаце.

Заваяваць з. на алімпіядзе (залаты медаль; разм.).

3. Пазалочаныя шаўковыя ніткі.

Шыць золатам.

4. перан. Пра таго (тое), што вылучаецца добрай якасцю, вартасцю (ужыв. таксама як ласк. зварот).

Чалавек ён — з.!

З. ты маё!

|| памянш.-ласк. зо́латка, -а, н. (да 4 знач.) і зо́латца, -а, н. (да 4 знач.).

|| прым. залаты́, -а́я, -о́е (да 1 і 3 знач.).

З. пясок.

З. запас.

З. прызёр (хто атрымаў залаты медаль). Залатыя горы абяцаць каму-н. (абяцаць вялікія даброты, багацце).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Títel

m -s, -

1) ты́тул; загало́вак

2) ты́тул, зва́нне

den ~ führen — мець зва́нне

sich (D) den érsten ~ erkämpfen — спарт. заваява́ць зва́нне чэмпіёна

séinen ~ an j-n verlíeren* — спарт. прайгра́ць каму́-н. першынство́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

палані́ць, ‑ланю, ‑лоніш, ‑лоніць; зак. і незак., каго-што.

1. Захапіць, узяць у палон. Зграя варожая злева і справа Іх паланіла для жорсткай расправы. Звонак. // Заваяваць, захапіць якія‑н. землі, краіны і пад. У кожным слове Соніных бацькоў гучала нянавісць да чужынцаў, якія паланілі родны край. Новікаў.

2. перан. Прывабіўшы, падпарадкаваць свайму ўплыву. Хацеў знайсці да ісціны ключы, А паланілі формулы і словы. Грахоўскі. Сэрца стала паслухмяным, — любы словам паланіў. Машара. // Зачараваць. Спявалі [дзяўчаты] зладжана, прыгожа, але асабліва паланіў адзін цудоўны голас. Шамякін. Хутка песні і вясёлая музыка паланілі атрад. Лынькоў.

3. Разм. Ахапіць, запоўніць сабой. Водбліскі цямнелі, гаслі, знікалі і зноў успыхвалі з новаю сілай, паланілі ўсё неба. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакары́ць ​1, ‑кару, ‑корыш, ‑корыць; зак., каго-што.

1. Сілай, прымусам падпарадкаваць сваёй уладзе; заваяваць. Лютым ворагам не ўдасца Ланцугамі, чорнай здрадай, Пакарыць, закуць навекі Слаўных сокалаў Элады. Танк. // перан. Асвоіць што‑н., авалодаць чым‑н. Глыбіню азёр і сілу рэк, Нават сонца яснае і зоры — Пакарыў упарты чалавек. Броўка.

2. Моцна ўздзейнічаць, падпарадкаваць сабе. Зморанага, пасля душэўных пакут, .. [Пятра] вельмі расчуліла і пакарыла ласкавасць Любы і гаспадыні. Шамякін. — Вось яна, сіла праўды і ўпэўненасці, якая павінна пакарыць увесь свет, — нібы сам сабе прамовіў Карэджы. Маўр. // перан. Выклікаць сімпатыю, давер. Хлопцы і не падазравалі, што радыстка мяне пакарыла больш як каго, толькі я гэта старанна хаваў. Карпюк.

пакары́ць ​2, ‑кару, ‑корыш, ‑корыць; зак., што.

Акарыць усё, многае. Пакарыць усё бярвенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odnieść

зак.

1. аднесці, занесці;

2. do czego суаднесці, супаставіць, звязаць з чым;

3. атрымаць, дабіцца; дамагчыся;

odnieść zwycięstwo — атрымаць (заваяваць) перамогу; дабіцца перамогі;

odnieść wrażenie — атрымаць уражанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Géltung

f -, -en значэ́нне, зна́чнасць, ва́жнасць

zur ~ bríngen* — пада́ць у вы́гадным святле́

áußer ~ sein — быць несапра́ўдным

von [in] ~ sein — быць сапра́ўдным, мець сі́лу

sich (D) ~ verscháffen — набы́ць уплыў, заваява́ць аўтарытэ́т

sich zur ~ bríngen* — прыму́сіць лічы́цца з сабо́ю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

win [wɪn] v. (won)

1. перамага́ць, выйграва́ць;

win a war вы́йграць вайну́;

win a contest перамагчы́ ў спабо́рніцтве;

win a prize атрыма́ць прыз;

win at cards вы́йграць у ка́рты;

win hands down infml атрыма́ць лёгкую перамо́гу;

win a championship sport заваява́ць першынство́;

win on points sport вы́йграць па ачка́х;

win four goals to nil sport вы́йграць з лі́кам 4:0

2. заслу́жваць; дабіва́цца;

win respect заваява́ць пава́гу;

win compassion вы́клікаць спачува́нне

♦

win free вы́брацца з ця́жкага стано́вішча;

win one’s spurs fml дасягну́ць сла́вы;

win or lose ≅ ці пан, ці прапа́ў; ці паска́чаш, ці папла́чаш

win away [ˌwɪnəˈweɪ] phr. v.

1. адня́ць, адбі́ць

2. вы́рвацца, адбі́цца

win back [ˌwɪnˈbæk] phr. v. адваява́ць, адыгра́ць;

win some money back адыгра́ць крыху́ гро́шай;

win back a territory адбі́ць тэрыто́рыю

win out [ˌwɪnˈaʊt] phr. v. infml прабіва́цца; пераадо́льваць;

win out to recovery вы́здаравець пасля́ ця́жкай хваро́бы

win over [ˌwɪnˈəʊvə] phr. v. схілі́ць (каго-н.) на свой бок, перакана́ць

win round [ˌwɪnˈraʊnd] phr. v. =

win overwin through [ˌwɪnˈθru:] phr. v. infml = win out

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zdobyć

зак.

1. заваяваць, захапіць, узяць, здабыць;

zdobyć twierdzę — узяць крэпасць;

zdobyć co z marszu — захапіць што з паходу;

2. атрымаць; здабыць;

zdobyć pierwsze miejsce — заняць першае месца;

zdobyć bramkę спарт. забіць гол

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)