Verbum

да́ма, -ы, мн. -ы, дам, ж.

1. Жанчына, якая належыць да багатага асяроддзя ці інтэлігенцыі.

Свецкая д.

2. Замужняя жанчына ў адрозненне ад дзяўчыны.

3. Жанчына, якая танцуе ў пары з кавалерам.

Кавалеры запрашаюць дам.

4. Ігральная карта з відарысам жанчыны.

Чырвовая д.

|| ласк. і фам. да́мачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. да́мскі, -ая, -ае (да 1 знач.).

лэ́дзі, нескл., ж.

1. У Англіі: жонка лорда, а таксама замужняя жанчына з арыстакратычнага асяроддзя.

2. Жанчына, якая вызначаецца бездакорнымі манерамі, вытанчаным густам, дасканалым знешнім выглядам і, як правіла, належыць да вышэйшых слаёў грамадства (разм.).

Яна — сапраўдная л.

павіту́ха¹, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х, ж. (уст.).

Жанчына, якая дапамагае пры родах.

маладзі́цца, -ладжу́ся, -ло́дзішся, -ло́дзіцца; незак.

Прымаць захады, каб выглядаць больш маладым.

Жанчына ўсё яшчэ маладзілася.

машыні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Жанчына, якая працуе на пішучай машынцы.

халасця́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (разм.).

Незамужняя жанчына (звычайна пра немаладую).

чарну́шка², -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (разм.).

Смуглая чорнавалосая, чарнавокая жанчына, дзяўчынка.

дакто́рка і до́ктарка, -і, мн. -і, -рак, ж. (разм.).

Жанчына-ўрач.

Прыступіла да працы новая д.

капу́ха, -і, ДМ -пу́се, мн. -і, -пу́х, ж. (разм.).

Жанчына, якая ўсё робіць марудна, вяла.