dardanelski

дарданельскі;

osioł dardanelski — дурны, як бот (асёл)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

забяга́йлаўка і забяга́лаўка, ‑і, ДМ ‑лаўцы; Р мн. ‑лавак; ж.

Разм. пагард. Піўная. — На ражку, у забягайлаўцы, Ганна Максімаўна, спаткаў сівабародага. Аказваецца, і стары не дурны ў губу ўзяць, але ўсё ўхітраецца на дармаўшчыну. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

half-witted

[,hæfˈwɪtəd]

adj.

1) прыду́ркаваты

2) дурны́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бо́ты, ‑аў; адз. бот, ‑а, М боце, м.

1. Абутак з высокімі халявамі (скураны, гумавы і пад.). [Ніна] зняла левы бот і з-пад халявы выняла невялікую паперку — запіску ад Тураўца. Мележ. На будоўлі кожны дзень з’яўлялася сціплая невысокая жанчына ў гумовых ботах і ў цёплай хустцы. Грахоўскі.

•••

Боты-скараходы — у казках: чарадзейныя боты, якія хутка пераносяць на вялікія адлегласці таго, хто іх абуе.

Дурны як бот гл. дурны.

Лізаць боты каму гл. лізаць.

Пад ботам (быць, апынуцца) — апынуцца пад уладай, аказацца ў поўнай залежнасці ад каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

си́вый сі́вы;

◊

врёт, как си́вый ме́рин ≅ хлу́сіць, як наня́ты;

глуп, как си́вый ме́рин дурны́, як бот.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фрыво́льны

(фр. frivole, ад лац. frivolus = дурны, пусты)

легкадумны, блізкі да непрыстойнага (напр. ф-ыя размовы).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

anserine

[ˈænsəraɪn]

adj.

1) гусі́ны

2) дурны́, як гусь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

foolish

[ˈfu:lɪʃ]

adj.

1) неразу́мны, дурны́

2) сьме́шны, недарэ́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

crass [kræs] adj.

1. дурны́, неразу́мны, безразва́жны;

crass behaviour неразу́мныя паво́дзіны

2. по́ўны, абсалю́тны (пра дурасць, некультурнасць і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

juvenile​2 [ˈdʒu:vənaɪl] adj.

1. law непаўнале́тні, падле́ткавы;

Juvenile crime is increasing. Расце злачыннасць сярод падлеткаў.

2. дзіця́чы, няста́лы; дурны́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)