абара́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

1. Булачны выраб з заварнога пшанічнага цеста ў выглядзе кольца.

Купіць дзецям абаранкаў.

2. перан. Рулявое кола ў аўтамабілі, трактары і пад.

Круціць а.

3. у знач. прысл. абара́нкам. У форме, у выглядзе кольца.

Скруціцца абаранкам.

◊

Абаранкам не завабіш каго (разм.) — ніякімі сродкамі не ўгаворыш.

Дзірка ад абаранка (разм., іран.) — нічога, пустое месца.

Зарабіць на абаранкі (разм., неадабр.) — заслужыць пакаранне за якую-н. правіннасць.

|| прым. абара́начны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

cavity

[ˈkævəti]

n., pl. -ties

1) дзі́рка f. (у зу́бе)

2) по́ласьць f.

abdominal cavity — брушна́я по́ласьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адту́ліна, ‑ы, ж.

Адкрытае пустое месца ў чым‑н. суцэльным; дзірка, шчыліна, праход, пройма. Праз адтуліну ў дзвярах прабіваўся сцюдзёны струмень. Савіцкі. Антось падбег да акна, спіной засланіў разбітую шыбу і азірнуўся, шукаючы вачыма рэч, якая б магла заткнуць адтуліну. Мележ. [Казік] нават чуў, як два разы скрыгануў ключ у адтуліне замка. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пало́нка ж

1. (незамёрзлы ўчастак) óffene Stélle auf dem veréisten Fluss [See], éine nicht zúgefrórene Stélle;

2. (дзірка ў лёдзе) Éisloch n -(e)s, -löcher

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прало́м м

1. Bruch m -(e)s, Brüche, Dúrchbruch m;

прало́м чэ́рапа Schädelbruch m;

2. (дзірка) Brésche f -, -n, Loch n -(e)s, Löcher

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

leak​1 [li:k] n.

1. це́ча, дзі́рка, прабо́іна;

a leak in a boat/roof це́ча ў ло́дцы/да́ху

2. уце́чка;

a gas/water/oil leak уце́чка га́зу/вады́/на́фты

3. уце́чка інфарма́цыі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Лёшанька ’паз у бервяне’ (астрав., Сл. паўн.-зах.) да лёха, якое са ст.-польск. loch ’дзірка, жолаб, паз’ < с.-в.-ням. loch ’тс’, lochen, ням. lochen ’рабіць дзіркі, пазы’ (Слаўскі, 4, 318–319 і 320).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Леча́я, лечэя, ліпак, лёчая ’адтуліна, дзірка ў верхнім камені жорнаў для засыпкі збожжа’ (Тарн.; лін., Шатал.; пух., ганц., калінк., Сл. паўн.-зах., Ян.). З ечая (пераход и‑ > л’). Параўн. ачай ’тс’ (Сл. паўн.-зах.), ячэйка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сучо́к 1 ’маленькі сук’ (Сцяшк.), ’тонкая галінка’ (ЛА, 1), ’дзірка ў дошцы, з якой выпаў сучок’ (Сержп. Прымхі). Да сук 1, гл.

Сучо́к 2 ’скрутак на крутой нітцы’ (ТС), ’вузлік’ (Сл. Брэс.). Да сук 2, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

perforation

[,pɜ:rfəˈreɪʃən]

n.

1) прасьвідрава́ная або́ прабі́тая дзі́рка (як напр у сальні́цы)

2) дзіра́ўленьне; прабіва́ньне дзі́рак; пэрфара́цыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)