1. (дзеянне) Dúrchstich m -(e)s, Dúrchstechen n -s;
2. (дзірка) Loch n -(e)s, Löcher; Stich m -(e)s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
абара́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.
1. Булачны выраб з заварнога пшанічнага цеста ў выглядзе кольца.
Купіць дзецям абаранкаў.
2.перан. Рулявое кола ў аўтамабілі, трактары і пад.
Круціць а.
3.у знач.прысл.абара́нкам. У форме, у выглядзе кольца.
Скруціцца абаранкам.
◊
Абаранкам не завабішкаго (разм.) — ніякімі сродкамі не ўгаворыш.
Дзірка ад абаранка (разм., іран.) — нічога, пустое месца.
Зарабіць на абаранкі (разм., неадабр.) — заслужыць пакаранне за якую-н. правіннасць.
|| прым.абара́начны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
cavity
[ˈkævəti]
n., pl. -ties
1) дзі́ркаf. (у зу́бе)
2) по́ласьць f.
abdominal cavity — брушна́я по́ласьць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
адту́ліна, ‑ы, ж.
Адкрытае пустое месца ў чым‑н. суцэльным; дзірка, шчыліна, праход, пройма. Праз адтуліну ў дзвярах прабіваўся сцюдзёны струмень.Савіцкі.Антось падбег да акна, спіной засланіў разбітую шыбу і азірнуўся, шукаючы вачыма рэч, якая б магла заткнуць адтуліну.Мележ.[Казік] нават чуў, як два разы скрыгануў ключ у адтуліне замка.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прало́мм.
1. Bruch m -(e)s, Brüche, Dúrchbruch m;
прало́м чэ́рапа Schädelbruch m;
2. (дзірка) Brésche f -, -n, Loch n -(e)s, Löcher
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пало́нкаж.
1. (незамёрзлыўчастак) óffene Stélle auf dem veréisten Fluss [See], éine nicht zúgefrórene Stélle;
2. (дзіркаўлёдзе) Éisloch n -(e)s, -löcher
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
leak1[li:k]n.
1. це́ча, дзі́рка, прабо́іна;
a leak in a boat/roof це́ча ў ло́дцы/да́ху
2. уце́чка;
a gas/water/oil leak уце́чка га́зу/вады́/на́фты
3. уце́чка інфарма́цыі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Лёшанька ’паз у бервяне’ (астрав., Сл. паўн.-зах.) да лёха, якое са ст.-польск.loch ’дзірка, жолаб, паз’ < с.-в.-ням.loch ’тс’, lochen, ням.lochen ’рабіць дзіркі, пазы’ (Слаўскі, 4, 318–319 і 320).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Леча́я, лечэя, ліпак, лёчая ’адтуліна, дзірка ў верхнім камені жорнаў для засыпкі збожжа’ (Тарн.; лін., Шатал.; пух., ганц., калінк., Сл. паўн.-зах., Ян.). З ечая (пераход и‑ > л’). Параўн. ачай ’тс’ (Сл. паўн.-зах.), ячэйка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сучо́к1 ’маленькі сук’ (Сцяшк.), ’тонкая галінка’ (ЛА, 1), ’дзірка ў дошцы, з якой выпаў сучок’ (Сержп. Прымхі). Да сук1, гл.
Сучо́к2 ’скрутак на крутой нітцы’ (ТС), ’вузлік’ (Сл. Брэс.). Да сук2, гл.