падляцець, ✂; зак.

  1. Заляцець пад што-н.

    • Верабей падляцеў пад страху.

  2. Наблізіцца, летучы.

    • Самалёты падляцелі да горада.

  3. перан. Хутка падысці, падбегчы да каго-, чаго-н. (разм.).

    • Дзяўчынка падляцела да маці.

|| незак. падлятаць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пагнаць, ✂; зак.

Пачаць гнаць.

  • П. кароў у поле.
  • П. ворага са сваёй зямлі.
  • Сабака пагнаў зайца.
  • Дзяўчынка шпарчэй пагнала каня.
  • І чаго яго пагнала ў свет? (безас.; чаго ён адправіўся ў свет; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

разахво́ціцца сов. разохо́титься; раззадо́риться;

дзяўчы́нка ~цілася і памы́ла падло́гу — де́вочка разохо́тилась и помы́ла пол

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

дзесяцігадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які працягваецца дзесяць год. Дзесяцігадовая служба.

2. Узростам у дзесяць год. Дзесяцігадовая дзяўчынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буры́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па бурэнню. Круглашчокі, як дзяўчынка, бурыльшчык Саша Шубіч ввінчваў бурыльныя трубы. Кірэйчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трёхле́тка

1. трохго́дка, -кі ж.;

2. (о животном) траця́чка, -кі ж.; (о девочке) трохгадо́вая дзяўчы́нка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

flower girl

1) мала́я дзяўчы́нка ў вясе́льным картэ́жы

2) кве́тачніца, гандля́рка кве́ткамі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Адзеву́ліць ’здзівідь, абмарочыць, ашукаць’ (Нас.), ададзівуліць (словаўтваральная мадэль, як у абакуліць). Магчыма, кантамінацыя з дзявуля дзяўчынка’. Гл. аздзівяліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сма́льня ‘настырлівая, гарэзлівая дзяўчынка’ (кіраў., Нар. сл.). Да смала 1 і роднасных; кандэнсацыя фразеалагізма смоллю прыстаць ‘прычапіцца, не адставаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падляце́ць, -ячу́, -яці́ш, -яці́ць; -яці́м, -леціце́, -яця́ць; -яці́; зак.

1. Заляцець пад што-н. Верабей падляцеў пад страху.

2. Наблізіцца, летучы. Самалёты падляцелі да горада.

3. перан. Хутка падысці, падбегчы да каго-, чаго-н. (разм.). Дзяўчынка падляцела да маці.

|| незак. падлята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)