во́рыва, ‑а, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. араць.

2. Узаранае поле. Дзяўчынка бегла проста па ворыве, лёгка.. пераскокваючы з скібы на скібу. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замардава́цца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца; зак.

Змучыцца, знясіліцца; змардавацца. «Хутчэй бы.. [Марынка] разлічылася з інстытутам ды адпачыла трошкі, а то зусім замардавалася дзяўчынка», — падумаў бацька. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падымча́цца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Хутка падбегчы або пад’ехаць. Дзяўчынка падымчалася к маці, абняла яе за ногі і зашаптала: — Мама, гэта вайна ўжо? Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Krábbe

f -, -n

1) заал. краб

2) разм. мі́лае дзіця́тка, дзяўчы́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ко́бка 1 ’яма’ (Сцяшк. Сл.). Гл. кобачка.

Ко́бка 2 ’нізкая, прысадзістая, моцная дзяўчынка’ (Янк. III). Янкоўскі (55) параўноўвае з укр. кобка ’металічная каробка’ (параўн. ЕСУМ, 2, 477). Гл. кобка 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

золатагало́вы, ‑ая, ‑ае.

1. З пазалочанымі купаламі. Золатагаловая царква.

2. З валасамі залацістага колеру. Маленькая золатагаловая дзяўчынка працягвала да.. [Мікалая] рукі, быццам просячы адпомсціць за яе. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наспява́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Уволю, многа паспяваць. Дзяўчынка наспявалася і заціхла. □ Пяюць не наспяваюцца шпакі... Лукша. Зноў садзіліся [людзі] за стол. Наспяваліся ўволю песень. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расхліста́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Тое, што і расхрыстацца. Дзяўчынка ўсё яшчэ бегла побач з канём, белыя льняныя валасы яе растрапаліся, зрэбная сукенка расхлісталася. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слухмя́ны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і паслухмяны. Марылька — дзедава дачка ад першай жонкі, бабіна падчарыца, дзяўчынка ціхая, слухмяная, працавітая. Брыль. Слухмянага каня Не падганяю: — «Но!»... Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dziewczyna

ж.

1. дзяўчына;

2. дзяўчынка;

dziewczyna uliczna — вулічная дзеўка; прастытутка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)