дзяўчы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. дзяўчы́нкі, -нак, ж.

Дзіця або падлетак жаночага полу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

дзяўчынка, ✂, ж.

Дзіця жаночага полу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дзяўчы́нка ж. де́вочка, девчу́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

дзяўчы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Дзіця або падлетак жаночага полу. Падрасла дзяўчынка, стала ёй сем гадоў, пачала сама пасвіць карову. Якімовіч. [Ліда] пачала афармляцца ў дарослую, спрытную дзяўчынку, з якой прыемна пагутарыць. Брыль.

2. Памянш.-ласк. да дзяўчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяўчы́нка ж (kléines) Mädchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

блакітнаво́кі, -ая, -ае.

З блакітнымі вачамі. Блакітнавокая дзяўчынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

белаку́ры, -ая, -ае.

Са светла-русымі валасамі. Белакурая дзяўчынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

блакітнаво́кі, ✂.

З блакітнымі вачамі.

  • Блакітнавокая дзяўчынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

де́вочка дзяўчы́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

белаку́ры, ✂.

Са светла-русымі валасамі.

Белакурая дзяўчынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)