Pférdeapfel

m -s, -äpfel разм. ко́нскі гной; pl ко́нскія я́блыкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пагно́йка ’шампіньён’ (Шат., Сл. ПЗБ), пагно́йка, пагно́йнік ’тс’ (Сцяшк. Сл., Сл. ПЗБ). Да гной (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

піярэ́я

(ад гр. pyon = гной + rheo = цяку)

мед. гноецячэнне;

альвеалярная п. — тое, што і парадантоз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

suppurate

[ˈsʌpjəreɪt]

1.

v.t.

нагно́йваць (ра́ну), вы́клікаць гнае́ньне, запале́ньне

2.

v.i.

гнаі́цца (пра ра́ну), выдзяля́ць гной

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

перагарэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́ць; зак.

1. Пераламацца ад гарэння ці моцнага нагрэву, трэння.

Вось перагарэла.

2. Сапсавацца ад доўгага гарэння, моцнага награвання.

Лямпачка перагарэла.

3. Сатлець, сапрэць.

Гной перагарэў.

4. перан. Знікнуць, прайсці, прытупіцца (пра пачуцці, перажыванні і пад.).

Гнеў перагарэў.

|| незак. перагара́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е і перага́рваць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сві́ран, ‑рна, м.

Халодны будынак, прызначаны для захоўвання збожжа, мукі і іншых прадуктаў, а таксама рэчаў і пад. Вакол дзядзінца, паўкругам, размяшчаліся розныя гаспадарчыя будовы — скляпы, свірны, стайня. Якімовіч. Кладзі гной густа, не будзе ў свірне пуста. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піемі́я

(ад гр. pyon = гной + -емія)

форма сэпсісу, пры якой у розных органах утвараюцца шматлікія метастатычныя гнойнікі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

То́лаг ’падонкі, буза’ (Ласт.). Няясна; відаць, звязана са славац. talug ’гной у ране’, н.-луж. taług, tałog ’гной, гнойная маса’, серб.-харв. та́лог, tolȏg ’асадак, падонкі’, балг. та́лог ’асадак, ціна, іл’, макед. талог ’тс’. Прасл. *talogъ ’асадак’, якое звязваюць з *talъ ’талы, бясснежны’ (Шустар-Шэўц, 1496, гл. талы) і, магчыма, з *toliti ’паміраць; супакойваць’ (Бязлай, 4, 151), параўн. таліць 1, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Pferch

m -(e)s, -e

1) заго́н (для жывёлы)

2) памёт, гной

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nawóz, ~ozu

naw|óz

м. гной; угнаенне;

~ozy sztuczne — штучныя ўгнаенні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)