гні́ла Гліна; гліністая глеба (Кузн. Касп.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Ма́ргун іржавая гліна’ (жлоб., Нар. словатв.), рэч. ’камяні чорнага колеру, якія непажадана для ганчароў сустракаюцца ў гліне’ (Нар. словатв.). Да ма́ргель 1 (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 173.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

плыву́чы

1. в разн. знач. плаву́чий;

п. мост — плаву́чий мост;

п. мая́к — плаву́чий мая́к;

2. (размытый, жидкий) плыву́чий;

~чая глі́на — плыву́чая гли́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пелі́ты

(ад гр. pelos = гліна)

асадачныя пароды, якія складаюцца пераважна з часцінак, размер якіх не перавышае 0,01 мм.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

э́скер

(ірл. esker)

узгорак або града, складзеная знізу азёрнымі (гліна, пясок, галька, гравій), зверху ледніковымі (галечнікі, валуны) пародамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

АРГЕНЦІ́НСКАЯ КАТЛАВІ́НА,

падводная катлавіна на ПдЗ Атлантычнага ак., паміж мацерыковым схілам Паўд. Амерыкі, Сярэдзінна-Атлантычным хрыбтом і паўн. часткай Паўд.-Антыльскага хрыбта. Пераважная глыб. 5000—5500 м, найб. — 6681 м (у вузкім жолабе на Пд). Грунт — глабігерынавы глей і чырвоная гліна.

т. 1, с. 473

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

loam

[loʊm]

n.

1) гліня́ная абма́зка, сама́н -у m.

2) ураджа́йная зямля́; глі́на й пясо́к зь перагно́ем

•

- clay loam

- sandy loam

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

плыву́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца на вадзе, размешчаны на вадзе; які плавае. Плывучы мост.

2. Здольны трымацца на паверхні вады, плаваць. Плывучыя матэрыялы. □ [Ласіха] смачна жуе вялікія плывучыя лісты лілеі. Брыль.

3. Які лёгка размываецца, перамяшчаецца дзякуючы вялікай колькасці вады ў ім (аб грунце). Плывучая гліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасфары́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Горная парода (пясчанік, вапняк і пад.), абагачаная фасфатным рэчывам (выкарыстоўваецца як сыравіна для здабычы фосфару, фосфарнай кіслаты і пад., а таксама як угнаенне). [Вера:] Мы з Чарнавусам касцямі не займаемся, гэта Гарлахвацкі іх перабірае. А наша справа — мел, гліна, вапна, фасфарыты. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарфо́равы Porzellán-; aus Porzellán;

фарфо́равая глі́на Porzellánerde f -, Koalín n -s;

фарфо́равы заво́д Porzellánfabrik f -, -en;

фарфо́равыя вы́рабы (посуд) Gebráuchsporzellán n -s; гл тс парцаляна

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)