аргілафі́лы

(ад гр. argillos = гліна + -філ)

водныя арганізмы, якія жывуць галоўным чынам на гліністым грунце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Суглі́нак ’глініста-пясчаная глеба’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Параўн. укр. су́глинок, рус. сугли́нок, для якіх Трубачоў (Этногенез₂, 457) узнаўляе прасл. *sǫglinъkъ. Гл. су- і гліна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мазлы́к ’анучка, якой выраўніваюць паверхню посуду’ (Сцяшк.). Спецыяльны тэрмін накшталт чэш. mazlik ’зубіла’ (шавец.), ’дошчачка для намазвання’; параўн. чэш. mazlavá hlina ’вязкая гліна’. Да ма́заць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гні́ла Гліна; гліністая глеба (Кузн. Касп.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

аргілі́т

(ад гр. argillos = гліна + -літ)

асадачная горная парода, утвораная ў выніку ўшчыльнення і цэментацыі гліны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пелатэрапі́я

(ад гр. pelos = гліна, гразь + тэрапія)

выкарыстанне для лекавых мэт гразяў і гразепадобных рэчываў; гразелячэнне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АРГЕНЦІ́НСКАЯ КАТЛАВІ́НА,

падводная катлавіна на ПдЗ Атлантычнага ак., паміж мацерыковым схілам Паўд. Амерыкі, Сярэдзінна-Атлантычным хрыбтом і паўн. часткай Паўд.-Антыльскага хрыбта. Пераважная глыб. 5000—5500 м, найб. — 6681 м (у вузкім жолабе на Пд). Грунт — глабігерынавы глей і чырвоная гліна.

т. 1, с. 473

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ма́ргун іржавая гліна’ (жлоб., Нар. словатв.), рэч. ’камяні чорнага колеру, якія непажадана для ганчароў сустракаюцца ў гліне’ (Нар. словатв.). Да ма́ргель 1 (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 173.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

плыву́чы

1. в разн. знач. плаву́чий;

п. мост — плаву́чий мост;

п. мая́к — плаву́чий мая́к;

2. (размытый, жидкий) плыву́чий;

~чая глі́на — плыву́чая гли́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пелі́ты

(ад гр. pelos = гліна)

асадачныя пароды, якія складаюцца пераважна з часцінак, размер якіх не перавышае 0,01 мм.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)