Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
watery[ˈwɔ:təri]adj.
1. вадзяні́сты, ва́дкі;
watery tea сла́бы чай
2. бле́дны;
watery colours бле́дныя фа́рбы
3. мо́кры;
watery eyes слязлі́выя во́чы;
a watery windвільго́тны ве́цер
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
пах, ‑у, м.
Уласцівасць прадметаў, рэчываў дзейнічаць на органы нюху. Прыемны пах. □ [Маша] з прыемнасцю ўдыхала вільготны пах узаранай зямлі.Шамякін.Ад печанага сала па ўсіх лініях разносіцца прыемны пах.Лынькоў.У нос ударыў густы пах лякарстваў.Новікаў.Ёсць боль затоенай тугі У кволым паху звялых кветак.Жылка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прысо́с ’дзеянне паводле значэння дзеясловаў прысса́ць і прысса́цца’, ’прыстасаванне, пры дапамозе якога можна што-небудзь прыссаць, прысмактаць’ (ТСБМ), ’нізкае, вільготнае месца з глейкаватай глебай’, прысо́сьлівый ’нізкі, вільготны і глеісты (пра глебу)’ (Бяльк.). Да ссаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
БАНКС
(Banks),
група вулканічных астравоў на ПдЗ Ціхага ак., паміж а-вамі Санта-Крус і Новымі Гебрыдамі. Уваходзіць у склад дзяржавы Вануату. Пл. каля 800 км². Клімат гарачы і вільготны. Трапічная расліннасць.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Вільжэ́ць1 ’рабіцца вільготным’ (Нас.). Утворана ад (незафіксаванага) прыметніка *вільгі, які ўзыходзіць да ст.-польск.wilgi ’сыры, мокры, вільготны’ < польск.wilż ’вільгаць’.
Вільжэ́ць2 ’слабець (аб марозе)’ (Нас.) з’яўляецца пераносным або ўтвораным ад ві́льгаць ’адліга’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
sweaty[ˈsweti]adj.
1. по́тны;
sweaty odour пах по́ту
2. то́е, што выкліка́е паце́нне;
a sweaty day гара́чы і вільго́тны дзень;
a sweaty piece of work ця́жкая пра́ца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
гемігіле́я
(ад гемі- + гр. hyle = лес)
вільготны вечназялёны або змешаны лес на чырвона-бурых, жаўтазёмных і чырваназёмных глебах у субтрапічных і часткова ў трапічных і ўмераных зонах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
расі́сты, ‑ая, ‑ае.
1. Пакрыты вялікай расой. Расістая трава. □ След бліскучы, слуп агністы, Лёг ад месяца ў вадзе. Дол вільготны і расісты...Колас.Па расістай сцяжынцы Мікітка спяшаецца да возера.П. Ткачоў.
2. Які суправаджаецца вялікімі росамі. А вясна зелянее лугамі У расістае ранне, І смяюцца русалак вачамі Зоры ночкаю ў шэрым тумане.Тарас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фарбава́цца, ‑буюся, ‑буешся, ‑буецца; незак.
1.(1і2ас.неўжыв.). Пакрывацца або насычацца фарбай, падвяргацца ўздзеянню фарбы. // Прымаць які‑н. колер, адценне. Сапраўды, трохі прадзімала: праз шчыліны веяў вільготны, дрыготкі павёў. Свет штохвілінна фарбаваўся ў сіняе і чорнае, палосамі.Караткевіч.
2.Разм. Падмалёўваць губы, твар, валасы.
3.Зал.да фарбаваць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)