вільго́тны, -ая, -ае.

Насычаны вільгаццю, мокры, сыры.

Вільготная зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вільго́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вільго́тны вільго́тная вільго́тнае вільго́тныя
Р. вільго́тнага вільго́тнай
вільго́тнае		 вільго́тнага вільго́тных
Д. вільго́тнаму вільго́тнай вільго́тнаму вільго́тным
В. вільго́тны (неадуш.)
вільго́тнага (адуш.)		 вільго́тную вільго́тнае вільго́тныя (неадуш.)
вільго́тных (адуш.)
Т. вільго́тным вільго́тнай
вільго́тнаю		 вільго́тным вільго́тнымі
М. вільго́тным вільго́тнай вільго́тным вільго́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вільго́тны вла́жный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вільго́тны, ‑ая, ‑ае.

Насычаны, пакрыты вільгаццю; мокры. Плуг шуршэў пад скібаю, раскідаў вільготную зямлю на крыгі-кавалкі. Баранавых. — Мне цёпла, — адказаў хлапец і, зняўшы вушанку, прыгладзіў вільготны чуб. Кулакоўскі. // У якім залішне многа вільгаці; сыры. Вільготны склеп. Вільготны клімат. □ Нізкая вільготная мясцовасць змянілася ўзвышанай. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вільго́тны ’сыры, мокры, пранізлівы’ (Шат., Нас.), ст.-бел. вилкготный, вильготный (з XVII ст.). Запазычаны з польск. мовы (Шатэрнік, 46; Булыка, Запазыч., 63). Сюды ж прыслоўе вільго́тна ’насычана вільгаццю’ (КТС, Касп.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вільго́тна прысл., вільго́тны feucht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вільготны, сыры, вогкі, воглы, волкі, мокры

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

тэмперату́рна-вільго́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тэмперату́рна-вільго́тны тэмперату́рна-вільго́тная тэмперату́рна-вільго́тнае тэмперату́рна-вільго́тныя
Р. тэмперату́рна-вільго́тнага тэмперату́рна-вільго́тнай
тэмперату́рна-вільго́тнае		 тэмперату́рна-вільго́тнага тэмперату́рна-вільго́тных
Д. тэмперату́рна-вільго́тнаму тэмперату́рна-вільго́тнай тэмперату́рна-вільго́тнаму тэмперату́рна-вільго́тным
В. тэмперату́рна-вільго́тны (неадуш.)
тэмперату́рна-вільго́тнага (адуш.)		 тэмперату́рна-вільго́тную тэмперату́рна-вільго́тнае тэмперату́рна-вільго́тныя (неадуш.)
тэмперату́рна-вільго́тных (адуш.)
Т. тэмперату́рна-вільго́тным тэмперату́рна-вільго́тнай
тэмперату́рна-вільго́тнаю		 тэмперату́рна-вільго́тным тэмперату́рна-вільго́тнымі
М. тэмперату́рна-вільго́тным тэмперату́рна-вільго́тнай тэмперату́рна-вільго́тным тэмперату́рна-вільго́тных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ВІЛЬГО́ТНЫ КЛІ́МАТ,

гл. Гумідны клімат.

т. 4, с. 172

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

макрава́ты, -ая, -ае.

Крыху мокры, вільготны.

Макраватае сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)