◎ Называ́ты ’запрашальнік (на вяселле)’ (Мат. Гом.). Цікавае аддзеяслоўнае ўтварэнне на -аты са значэннем Nomina agentis, параўн. араты, памагаты. Да зваць (гл.), параўн. пазываты ’пасланы для запрашэння’, ’пасыльны ў судзе’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пазыва́тыя ’тыя, хто хадзіў запрашаць на вяселле’ (Інстр. II). Рус.позыва́тый ’вяшчальнік’. Ад пазываць; утварэнне ад асновы залежнага дзеепрыметніка на ‑т‑ з суф. ‑ай, першапачаткова *пазаватай (параўн. Фасмер, 3, 304).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
інсцэні́раваць
(ад ін- + сцэна)
1) надаваць літаратурнаму твору сцэнічную форму (напр. і. раман);
2) перан. прытворна рабіць што-н. з намерам выдаць яго за сапраўднае (напр. і. вяселле).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
2. Прыдаць сілы, энергіі; зрабіць ажыўленым, бадзёрым.
Радасная вестка ажывіла людзей.
3. Напоўніць жыццём, рухам, дзейнасцю.
Вяселле ажывіла старэнькую хату.
4. Зрабіць больш актыўным, дзейным.
А. работу нарады.
|| незак.ажыўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз.ажыўле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бана́льна,
1.Прысл.да банальны.
2.узнач.вык. Шаблонна, збіта. [Авяр’ян:] — Толькі вяселле з машынай.. — гэта вельмі банальна. Нуды прыгажэй — у вазку па сняжку ды з бомамі пад дугой.Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
улюбёнец, ‑нца, м.
Той, каго асабліва любяць, цэняць; пястун, любімчык. Пан загадаў вяселле свайго ўлюбёнца адзначыць багатым і вясёлым банкетам.Машара.Хлопчык усцешыўся, пагладзіў вялікага адгадаванага ката, князевага ўлюбёнца.Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разла́дзіцьсов.
1. разла́дить;
р. машы́ну — разла́дить маши́ну;
2. разла́дить, расстро́ить;
р. спра́ву (вясе́лле) — разла́дить (расстро́ить) де́ло (сва́дьбу);
3. расшата́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вясе́льнік ’запрошаны на вяселле госць’ (КТС, Я. Брыль, С. Александровіч, шчуч.Сцяшк., лельч., Мат. Гом.), драг.выси́лнык ’удзельнік вяселля’ (Клім.). Утворана ад прым. вясе́льны (гл.) і суф. ‑ік. Параўн. таксама польск.weselnik, чэш.veselník ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Hóchzeit
f -, -en вясе́лле, шлюб
◊ es ist nicht álle Táge ~ — ≅ не заўсёды кату́ ма́сленіца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ша́лы, ‑аў; адз.няма.
Разм. Забавы, гульні, свавольства. Толькі князеўскі хорам гудзеў, не маўчаў: Шалы, музыка ў такт рагаталі; Не адну віна бочку князь кончыў, пачаў: Шлюб-вяселле ўсё княжны гулялі.Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)