рэстаўра́тар, ‑а, м.

1. Спецыяліст па рэстаўрацыі прадметаў мастацтва, старых помнікаў і пад.

2. Прыхільнік рэстаўрацыі (у 2 знач.); той, хто імкнецца вярнуць, аднавіць стары палітычны лад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адваява́ць

1. (вярнуць назад) zurückerobern vt;

2. (дамагчыся) ábringen* vt;

3. (скончыць ваяваць) den Krieg beénden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

восстанови́ть сов.

1. в разн. знач. аднаві́ць; вярну́ць;

восстанови́ть в до́лжности аднаві́ць на паса́дзе;

восстанови́ть честь вярну́ць го́нар;

восстанови́ть в па́мяти аднаві́ць у па́мяці;

2. (сооружение, хозяйство, промышленность) адбудава́ць, аднаві́ць;

3. (против кого, чего) настро́іць; (подстрекнуть) падбухто́рыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

доўг, до́ўгу і даўгу́, мн. даўгі́, даўго́ў, м.

1. Тое, што пазычана (пераважна грошы).

Вярнуць д.

2. Абавязак перад кім-н.

Яго д. — сачыць за чысцінёй.

◊

Не застацца ў даўгу ў каго — адплаціць тым самым.

Аддаць апошні доўг — развітацца з нябожчыкам; прысутнічаць пры яго пахаванні.

|| прым. даўгавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

owner [ˈəʊnə] n. улада́льнік, гаспада́р, улада́р; улада́льніца, гаспады́ня, улада́рка;

This car should be returned to its rightful owner. Гэтую машыну належыць вярнуць законнаму ўладальніку.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адда́ць ábgeben* vt; zurückgeben* (вярнуць назад);

адда́ць зага́д éinen Beféhl ertéilen;

◊ адда́ць апо́шні доўг die létzte Éhre erwéisen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

лістано́ша, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Пісьманосец. Я хацеў бы прайсці па дарогах вайны лістаношай І бацькам назаўсёды вярнуць іх дзяцей адрасы. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nawrócić

зак.

1. павярнуць; вярнуць;

2. павярнуць, перавярнуць (у веру)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адгука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Скончыць гукаць. Адгукала труба, адмычалі каровы, ў полі пуста — ні голасу, ні аганька. Дудар.

2. каго-што; перан. Гукаючы, клічучы, вярнуць. Толькі еднасці сіла Долю нам адгукала. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэваншы́зм, ‑у, м.

Імкненне ўзяць рэванш пасля ваеннага паражэння; палітыка падрыхтоўкі новай вайны з мэтай вярнуць пазіцыі, страчаныя ў папярэдняй вайне. Пленум ЦК КПСС пацвердзіў правільнасць палітыкі, накіраванай на выкрыццё рэваншызму і мілітарызму. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)