зво́льніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго (што).
Вызваліць ад выканання якіх-н. абавязкаў, звязаных з вучобай, службай і пад.; зняць з работы.
З. у запас.
З. з работы.
|| незак. звальня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. звальне́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Распрэ́гчы ’вызваліць каня ад вупражы’ (ТСБМ), разпрагчы́ ’тс’ (Ласт.). Параўн. рус. распря́чь ’тс’, славен. razpreči ’тс’, балг. разпре́гна ’тс’ і інш. Прасл. *orz‑pręgti, гл. упрэгці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
relieve [rɪˈli:v] v.
1. аблягча́ць, палягча́ць, аслабля́ць;
Drugs helped to relieve the pain. Лекі дапамаглі суцішыць боль.
2. ака́зваць дапамо́гу, выруча́ць;
relieve from poverty вы́зваліць з гале́чы
3. змяня́ць, забяспе́чваць зме́ну (на працы)
4. : relieve smb. of smth. вы́зваліць каго́-н. ад чаго́-н. infml абакра́сці (каго-н.);
The thief relieved him of his watch. Злодзей украў у яго гадзіннік.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
распаві́ць, ‑паўю, ‑паўеш, ‑паўе; зак., каго.
Вызваліць ад пялёнак. Маці скінула хустку. Распранула Сярожку. Паслаўшы .. коўдру, распавіла Лёніка. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́слабаніць lósmachen аддз vt, fréi máchen, befréien vt (вызваліць)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
распу́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Вызваліць ад пута, путаў. [Сцёпка] дрыготкімі рукамі распутаў каня, узлез яму на спіну... Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апраста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Вызваліць, ачысціць ад чаго‑н. Накінуліся браты на жабракову торбу і як бачыш усю апрасталі. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́прагчы, ‑прагу, ‑пражаш, ‑пража; ‑пражам, ‑пражаце, ‑прагуць; пр. выпраг, ‑прагла; зак., каго.
Вызваліць жывёлу з запрэжкі; распрэгчы. Выпрагчы каня з воза.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разгрузі́ць, ‑гружу, ‑грузіш, ‑грузіць; зак., каго-што.
1. Вызваліць ад грузу. Разгрузіць вагон. Разгрузіць параход. □ Глыбакавата села, не выцягнуць... Трэба разгрузіць машыну. Аляхновіч. // Зняць адкуль‑н. (груз); згрузіць. Разгрузіць тавар. □ — Эй..! — загаварыў на ломанай рускай мове пажылы немец. — Можа разгрузіце муку? Гурскі.
2. перан. Разм. Вызваліць, ачысціць ад чаго‑н. непатрэбнага, лішняга і пад. Разгрузілі і пакой цёткі Машы, падрыхтаваўшы яго для танцаў. Дубоўка. Каб разгрузіць сталіцу Беларусі ад залішняга руху, пракладзена не так даўно кальцавая дарога. В. Вольскі. // Зняць частку работы, вызваліць ад дадатковай нагрузкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
cast off
а) адвяза́ць, вы́зваліць
б) зако́нчыць апо́шні радо́к у вяза́ньні, зьняць з прутка́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)