1.каго-што. Рэзкім рухам раздзяліць на часткі; парушыць што-н. цэлае, зрабіць драным.
Р. паперу на дробныя кавалкі.
Р. плашч.
2.каго. Пазбавіць жыцця (пра драпежных жывёл, птушак).
Воўк разадраў авечку.
3.што. Нанесці рану, драпіну.
Р. нагу аб дрот.
|| незак.раздзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
szczwany
хітры, пранырлівы;
szczwany lis — прабеглы чалавек; біты воўк
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
wilczur
м.
1.разм. нямецкая аўчарка;
2.воўк; ваўчуга
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
каёт
(ісп. coyote, з індз.)
млекакормячая жывёла сям. сабачых, падобная да ваўка, якая водзіцца ў Паўн. Амерыцы; лугавы воўк.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Ваўчо́к ’дзіцячая цацка’ (БРС). Рус.волчо́к ’тс’ (з XVI–XVII стст.?). Ад волк, воўк (цацка выдае гукі, нібы выццё); параўн. і чэш. назву гэтай цацкі vlk (Шанскі, 1, В, 153; гл. таксама Фасмер, 1, 346–347, які прыводзіць як паралель лат.vilks ’воўк’ у назвах розных інструментаў і ўказвае, што і ў ням. мове розныя інструменты носяць назву ’воўк’). Менш пераконвае Гараеў, 54 (гл. і Праабражэнскі, 1, 94): сувязь з дзеясловам волочиться. У бел. мове ваўчок, відавочна, запазычанне з рус.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wilk
м.заал.воўк; (Canis lupus);
wilk amerykański — каёт;
stado (wataha) ~ów — зграя ваўкоў; воўчая зграя;
wilk w owczej skórze — воўк у авечай скуры;
patrzeć ~iem — воўкам глядзець;
i wilk syty, i koza cała — і воўк сыты, і козы цэлыя; і козы сытыя, і сена цэлае;
o ~u mowa a wilk tuż — пра воўка памоўка, а воўк і тут;
wilk morski — марскі воўк
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
памо́ўка:
◊ пра во́ўка памо́ўка, а воўк і тут ≅ wenn man den Ésel nennt, da kommt er schon gerénnt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
шалёны, -ая, -ае.
1. Хворы на шаленства (у 1 знач.).
Ш. воўк.
2. Які страціў разважлівасць, цвярозы розум.
Шалёная, што ты надумала рабіць!
3.перан. Вялікай сілы, напружаны; нястрыманы ў пачуццях.
Шалёная скорасць.
4.перан. Неўтаймоўны, люты.
Ш. характар.
5.перан. Выпадковы, бязладны.
Шалёная куля.
◊
Шалёныя грошы — грошы, якія лёгка дастаюцца і таму расходуюцца неэканомна.
Шалёныя цэны (разм.) — вельмі высокія.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
wróbel
м.заал. верабей (Passer Brisson);
stary wróbel — біты воўк
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)