цётухна, ‑ы, ж.

1. Ветлівы зварот да цёткі, дарослай жанчыны наогул. [Слімак:] — Можа б вы, цётухна, чаго гарачага мне далі? Лынькоў.

2. У даўніх павер’ях усходніх і заходніх славян — надпрыродная істота, якая ўвасабляла трасцу або ліхаманку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ceremonious

[,serəˈmoʊniəs]

adj.

1) цырыманія́льны

2) ве́льмі фарма́льны, цырымо́нны, празьме́рна ве́тлівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

attentive

[əˈtentɪv]

adj.

1) ува́жны; назіра́льны

2) ве́тлівы, ве́тлы

3) ува́жлівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

абыхо́длівы, ‑ая, ‑ае.

Ветлівы, далікатны ў абыходжанні. Калі ўжо гаварыць аб ёй, дык усюды, дзе ні пабывала Марына, яна была самай абыходлівай і ласкавай сярод медсясцёр. Грамовіч. Гэта быў чалавек гадоў сарака, далікатны і абыходлівы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гала́нтны

(фр. gallant)

вельмі ветлівы, далікатны, добра выхаваны (напр. г. чалавек).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

konziliánt

a

1) пасрэ́дніцкі, прыміра́льны

2) ве́тлівы, даліка́тны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ветна (прысл.) ’ветліва’ (КТС), рус. бранск. ветный ’ветлівы’. Паходзіць ад вѣтъ (па аналогіі ад іншых прыметнікаў з вельмі прадуктыўным суфіксам ‑н‑ы). Гл. ве́тлы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

до́нна

(іт. donna, ад лац. domina = пані)

ветлівы зварот да жанчын у Італіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вы́хаваны wóhlerzogen; höflich (ветлівы);

ён до́бра вы́хаваны er ist gut erzógen; er hat éine gúte Kínderstube gehábt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

suave

[swɑ:v]

adj.

1) ве́тлівы, пачці́вы, даліка́тны; сьве́цкі

2) лаго́дны, мяккі́ (пра віно́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)