Паве́р ’крэдыт’ (Нас., Гарэц., Яруш., Др.-Падб.). Ад паверыць < верыць (гл.). Уласна белар. У слоўніку Даля рус.пове́р адзначаецца як заходняе. Шырокае бытаванне набыло ў пачатку XX ст. (Гіст. лекс., 240).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ве́ра, -ы, ж.
1. Упэўненасць у кім-, чым-н.
В. ў свае сілы.
В. ў людзей.
2. Перакананне ў існаванні звышнатуральных сіл.
В. ў Бога.
3. Тое, што і рэлігія.
Хрысціянская в.
Чалавек другой веры.
◊
Браць (узяць) на веру (разм.) — верыць, давяраць (паверыць, даверыць) без доказаў.
Верай і праўдай (служыць) — аддана, чэсна.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
swear by
а) прысяга́ць на каго́-што
б) мо́цна ве́рыць у каго́-што
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
заве́дамы, ‑ая, ‑ае.
Наперад добра вядомы; несумненны. Мікола мог гаварыць заведамую няпраўду або неймаверную лухту, але ўмеў падаць яе так пераканальна.., што ўсім хацелася верыць у яе.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Sano non paret dolor, aegro quantus amaret
Здаровы не адчувае болю, які ўласцівы хвораму.
Здоровый не испытывает боли, которая свойственна больному.
бел. Багаты беднаму не спагадае. Здаровы хвораму не верыць, а багаты ‒ беднаму. Сыты галоднаму не верыць. Заможны галышу не спагадае.
рус. Конный пешему не товарищ. Сытый голодного не разумеет. Каждому своя болезнь тяжела. За чужой щекой зуб не болит.
фр. Les repus ne comprennent pas les affamés (Сытые не понимают голодных).
англ. He jests at scars that never felt a wound (Смеётся над шрамами тот, у кого не было ран).
нем. Der Satte weiß nicht, wie dem Hungrigen zumute ist (Сытый не знает, каково на душе у голодного).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
believe
[bɪˈli:v]1.
v.t.
1) ве́рыць
to believe in something — ве́рыць у не́шта
2) дава́ць ве́ры
We believe him — Мы яму́ ве́рым
Would you believe? — Дасьцё ве́ры?
3) ду́маць; меркава́ць
I believe so, but… — Мярку́ю, што так, але́… (у адка́зе)
2.
v.i.
1) давяра́ць; ве́рыць
We believe in our friends — Мы давяра́ем на́шым пры́яцелям
2) ве́рыць у Бо́га
to believe in — быць перакана́ным у чым
I believe in early rising — Лічу́ кары́сным ра́на ўстава́ць
She believes in charity — Яна́ перакана́ная ў патрэ́бе дабрачы́ннасьці, яна́ве́рыць у гэ́та
•
- make believe
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
абу́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Тупая патоўшчаная частка вострай прылады (звычайна сякеры), процілеглая лязу.
Удар абухом.
2.перан. Дурань (лаянк.)
А. верыць аднаму сабе, а ўсіх астатніх падазрае ў нечым.
◊
Падвесці пад абух — загубіць.
Як абухом па галаве — уразіць раптоўнай непрыемнай весткай.
|| памянш.абушо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.
|| прым.абухо́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Духва́ць ’думаць, меркаваць, спадзявацца’ (Сл. паўн.-зах.). Ужо ў ст.-бел. мове было дуфати, духвати ’верыць’ (гл. Булыка, Запазыч.). Гэта запазычанне з польск.dufać, duchwać ’тс’ (падрабязна аб польск. слове гл. у Слаўскага, 1, 178).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
недаве́рак, ‑рка, м.
Разм. Той, хто не верыць у што‑н.; недаверлівы чалавек. Старэйшыя сачылі за пошукамі Сазонава, і кожны імкнуўся падтрымаць яго. Насмешнікаў або недаверкаў не было.Лось.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́рующийрел.
1.прич. які́ (што) ве́рыць;
2.прил. ве́руючы;
3.сущ. ве́руючы, -чага м., ве́рнік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)