muck

[mʌk]

1.

n.

1) брудm.

2) паску́дзтва n.

3)

а) гной -ю m.

б) чарназём, ужыва́ны як угнае́ньне

4) (у ша́хце) друз -у m.

5) informal непара́дак -ку m., бязла́дзьдзе n., брудm.

2.

v.t.

1) бру́дзіць

2) угно́йваць

3) (у ша́хце) ачышча́ць, выво́зіць друз

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

grime

[graɪm]

1.

n.

бруд, які́ глыбо́ка ўе́ўся (асабл. у ску́ру)

2.

v.t.

мо́цна пэ́цкаць

Walls were grimed with smoke — Сьце́ны пачарне́лі ад ды́му

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

slime

[slaɪm]

1.

n.

1) лі́пкая гразь, брудm., мул -у m., глей -ю m.

2) сьлізь f.

2.

v.t.

пакрыва́ць сьлі́зьзю, пэ́цкаць гра́зьзю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

smut

[smʌt]

1.

n.

1) са́жа f.; брудm.

2) бру́дная пля́ма

3) непрысто́йнасьць f.

4) Bot. іржа́ f.

2.

v.

пэ́цкаць (-ца) іржо́ю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адмы́ць, -мы́ю, -мы́еш, -мы́е; -мы́ты; зак.

1. каго-што. Мыццём ачысціць (ад бруду, гразі і пад.); вымыць. Змыць што-н. з чаго-н.

А. бруд з вопраткі.

А. рукі.

2. спец., што. Прамываннем ачысціць ад прымесей.

А. залаты пясок.

3. перан. Зняць віну, ганьбу, грэх; вярнуць гонар.

Чорную душу не адмыеш!

4. Размываючы плынню, патокам, аддзяліць.

Рака адмыла частку берага.

|| незак. адмыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. адмыва́нне, -я, н. і адмы́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 знач., спец.).

|| прым. адмы́вачны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

худзі́зна, ‑ы, ж.

1. Знешні выгляд худога ​1. Худзізна [палоннага] ўразіла Ядзю можа больш, чым раны, бруд, зарослы сівой барадой твар. Асіпенка. Нягледзячы на худзізну, .. [жарабок] аказаўся даволі жвавым. Сяркоў.

2. Разм. Пра худога чалавека або жывёлу. Цяпер конь.. [Кастуся] ўжо не быў той здарожанай, хоць і маладой, худзізнай. Чорны. Навалач нейкую знайшла, прымака. Худзізна — скура ўжо не на рэбрах, а пад рэбрамі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куламе́са ж разм

1. (бруд, змяшаны са снегам) Matsch m -es, Schnematsch m;

2. (вэрхал, гармідар) Durcheinnder n -s, -, Chos [´kɑ:ɔs] n, -s, Wrrwarr m -s, Únordnung f -, -en, Tohuwabhu n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Лівандрэк ’лекі — забабоны ад урокаў у выглядзе чорных кавалкаў нейкай смалы, якую чапляюць, напрыклад, на рогі карове, калі яна ацялілася’ (КЭС, лаг.). Няясна. Магчыма, звязана паходжаннем са словам Levant ’Усход’, абазначаючы нейкі магічны сродак, які прыйшоў з Усходу, а другая частка з ням. Dreckбруд, кал’, ’дрэнь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

carrion

[ˈkæriən]

1.

n.

1) па́дла f., n., мярцьвя́чына f.

2) гні́ль f.; брудm.

2.

adj.

1) мярцьвя́цкі

2) які́ жы́віцца па́длаю

3) гнілы́, бру́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мурава́ць, мурова́ць ’поўзаць, заседжваць (аб мухах, мурашках)’ (ТС). Да ⁺мур (магчыма, паўн.-прасл. murъ): рус. варон. мур ’цвіль’, чэш. mour, славац. múr ’вугальны пыл, сажа’. І.‑е. адпаведнікі: літ. máurasбруд, гразь’, арм. mrur ’тс’, літ. mùrti ’намакаць’, mùrdyti ’пэцкаць’, лат. murît ’тс’ (Махэк₂, 377; Фасмер, 3, 10–11).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)