ból, ~u

м. боль;

ból się nasila — боль узмацняецца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кардыялгі́я

(ад кардыя- + гр. algos = боль)

боль у вобласці сэрца, якая з’яўляецца праяўленнем міякардыту, неўрозу і іншых хвароб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

непако́іць, -ко́ю, -ко́іш, -ко́іць; незак., каго.

1. Выклікаць непакой, трывогу, хваляванне.

Навіна непакоіла яго.

2. Турбаваць каго-н.; прычыняць боль.

Асколак непакоіў раненага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абязбо́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.

Зрабіць бязбольным, зняць боль.

А. зуб замарожваннем.

|| незак. абязбо́льваць, -аю, -аеш, -ае; наз. абязбо́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каузалгі́я

(ад гр. kausis = смыленне + algos = боль)

хваравіты стан чалавека, пры якім адчуваецца нясцерпны боль у месцах паражэння нерваў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ouch [aʊtʃ] interj. ай!; вой! (выражае боль)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

suffering [ˈsʌfərɪŋ] n.

1. паку́та

2. боль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

torment​2 [tɔ:ˈment] v. прыно́сіць боль, паку́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

утаймава́цца, -му́юся, -му́ешся, -му́ецца; -му́йся; зак.

1. Уціхамірыцца, супакоіцца (пра чалавека); стаць паслухмяным, падпарадкавацца волі чалавека (пра жывёл).

Вясёлая публіка нарэшце ўтаймавалася.

Звер утаймаваўся.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Зменшыцца або суняцца (пра боль і пад.), заглушыцца (пра якое-н. пачуццё); прыйсці ў нерухомы стан.

Боль утаймаваўся.

Хваляванне ўтаймавалася.

|| незак. утаймо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заспакая́льны, ‑ая, ‑ае.

Які памяншае ўзбуджанасць або знімае боль. Заспакаяльныя сродкі. // у знач. наз. заспакая́льнае, ‑ага, н. Лякарства, якое памяншае ўзбуджанасць або знімае боль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)