непако́іць, -ко́ю, -ко́іш, -ко́іць; незак., каго.

1. Выклікаць непакой, трывогу, хваляванне.

Навіна непакоіла яго.

2. Турбаваць каго-н.; прычыняць боль.

Асколак непакоіў раненага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

-патыя

(ад гр. pathos = боль, пакута)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «боль, пакута», «хвароба».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ouch [aʊtʃ] interj. ай!; вой! (выражае боль)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

suffering [ˈsʌfərɪŋ] n.

1. паку́та

2. боль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

torment​2 [tɔ:ˈment] v. прыно́сіць боль, паку́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

утаймава́цца, -му́юся, -му́ешся, -му́ецца; -му́йся; зак.

1. Уціхамірыцца, супакоіцца (пра чалавека); стаць паслухмяным, падпарадкавацца волі чалавека (пра жывёл).

Вясёлая публіка нарэшце ўтаймавалася.

Звер утаймаваўся.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Зменшыцца або суняцца (пра боль і пад.), заглушыцца (пра якое-н. пачуццё); прыйсці ў нерухомы стан.

Боль утаймаваўся.

Хваляванне ўтаймавалася.

|| незак. утаймо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заспакая́льны, ‑ая, ‑ае.

Які памяншае ўзбуджанасць або знімае боль. Заспакаяльныя сродкі. // у знач. наз. заспакая́льнае, ‑ага, н. Лякарства, якое памяншае ўзбуджанасць або знімае боль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узмацні́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -мо́цніцца; зак.

Стаць мацнейшым.

Вецер узмацніўся.

Боль узмацніўся.

Атака ўзмацнілася.

|| незак. узмацня́цца, -я́ецца.

|| наз. узмацне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галаўны́ в разн. знач. головно́й;

г. ўбор — головно́й убо́р;

г. боль — головна́я боль;

○ г. атра́д — головно́й отря́д;

г. мозг — головно́й мозг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перацярпе́ць сов.

1. перетерпе́ть;

~пе́ў боль — перетерпе́л боль;

2. перетерпе́ть, претерпе́ть, перенести́; испыта́ть;

ён мно́га ~пе́ў — он мно́го перенёс (перетерпе́л, испыта́л)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)