scorer [ˈskɔ:rə] n.

1. лічы́льнік ачко́ў, маркёр

2. ігро́к, гуле́ц, які́ забівае мяч; а́ўтар го́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tragediopisarz

м. аўтар трагедый; трагедыйны драматург

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pamiętnikarz

м. мемуарыст; аўтар успамінаў (мемуараў)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лібрэты́ст

(ад лібрэта)

аўтар лібрэта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

навелі́ст

(іт. novellista)

аўтар навел.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

камента́тар, ‑а, м.

Той, хто каменціруе што‑н.; аўтар каментарыя, каментарыяў. Каментатар па знешнепалітычных пытаннях.

[Лац. commentator.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́рык, ‑а, м.

Аўтар лірычных літаратурных твораў; лірычны паэт. Маякоўскі — найвялікшы лірык сацыялістычнай эпохі. Перкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Apocrypha [əˈpɒkrɪfə] n. pl.

1. the Apocrypha eccl. Апо́крыфы

2. апо́крыфы; тво́ры, а́ўтар які́х не ўстано́ўлены

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

анані́мны, ‑ая, ‑ае.

1. На якім не пазначаны аўтар, без подпісу аўтара. Ананімная літаратура. Ананімнае пісьмо. □ Валодзя Полаг на поўны голас філасофстваваў аб подласці людзей, якія пішуць ананімныя пісьмы. Шамякін.

2. Які ўтойвае сваё імя, не ставіць подпісу пад пісьмом, творам. Ананімны аўтар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verf.

=

1.

Verfasser – аўтар, складальнік

2.

Verfügung – распараджэнне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)