гумары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Аўтар або выканаўца гумарыстычных твораў.

2. Чалавек, схільны да гумару.

|| ж. гумары́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. гумары́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

scenarist

[sɪˈnærəst]

n.

сцэнары́ст -а m., а́ўтар сцэнара́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

scorer [ˈskɔ:rə] n.

1. лічы́льнік ачко́ў, маркёр

2. ігро́к, гуле́ц, які́ забівае мяч; а́ўтар го́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tragediopisarz

м. аўтар трагедый; трагедыйны драматург

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pamiętnikarz

м. мемуарыст; аўтар успамінаў (мемуараў)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лібрэты́ст

(ад лібрэта)

аўтар лібрэта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

навелі́ст

(іт. novellista)

аўтар навел.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сцэнары́ст

(ад сцэнарый)

аўтар сцэнарыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фельетані́ст

(ад фельетон)

аўтар фельетонаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лі́рык, ‑а, м.

Аўтар лірычных літаратурных твораў; лірычны паэт. Маякоўскі — найвялікшы лірык сацыялістычнай эпохі. Перкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)