пасляпасяўны́, ‑ая, ‑ое.

Які бывае, адбываецца пасля сяўбы. Пасляпасяўная апрацоўка глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чаеапрацо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Апрацоўка чаю (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасляўбо́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які бывае, адбываецца пасля ўборкі ўраджаю. Пасляўборачная апрацоўка зерня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўбе́нне, ‑я, н.

Апрацоўка матэрыялаў (драўніны, металаў) зняццем стружкі пры дапамозе долата, разца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубле́нне, ‑я, н.

Апрацоўка футра і скур вымочваннем у спецыяльных растворах. Дубленне аўчын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлебаро́бства, ‑а, н.

Апрацоўка зямлі для вырошчвання хлеба (у 3 знач.). // Занятак хлебароба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электраіскравы́, ‑ая, ‑ое.

Звязаны з дзеяннем электрычнай іскры. Электраіскравая апрацоўка металаў. Электраіскравая ўстаноўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

металу́ргія, -і, ж.

1. Навука аб спосабах прамысловай вытворчасці металаў і сплаваў і іх першаснай апрацоўцы.

2. Прамысловая вытворчасць металаў, сплаваў, іх механічная і хімічная апрацоўка.

Чорная м.

Каляровая м.

|| прым. металургі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валачэ́нне, ‑я, н.

Спец. Апрацоўка металу шляхам працягвання праз конусападобныя адтуліны. Валачэнне дроту, труб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педыкю́р, ‑у, м.

Гігіенічная апрацоўка ступней ног (чыстка, паліраванне ногцяў, выдаленне мазалёў і інш.).

[Фр. pédicure ад лац. pes, pedis — нага і curare — клапаціцца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)