Verbum

АПРАЦО́ЎКА ў музыцы, у шырокім сэнсе — змяненне арыгінальнага нотнага тэксту муз. твора з пэўнай мэтай: прыстасаванне яго для выканання інш. складам выканаўцаў (аранжыроўка), прывядзенне ў адпаведнасць з тэхн. узроўнем пэўнага кантынгенту выканаўцаў (аблегчанае пералажэнне або, наадварот, віртуозная транскрыпцыя), стварэнне акордавага суправаджэння да аднагалосай мелодыі (гарманізацыя), мадэрнізацыя твора. Апрацоўкай называюць таксама далучэнне інстр. суправаджэння да нар. песні або яе харавое выкладанне.

Апрацоўкай нар. мелодый займаліся з канца 18 ст. многія вядомыя кампазітары (І.Гайдн, Л.Бетховен, І.Брамс, М.Балакіраў, М.Рымскі-Корсакаў, П.Чайкоўскі, А.Лядаў і інш.). Падобныя апрацоўкі паступова вылучыліся ў самаст. муз. жанр, які атрымаў вял. развіццё ў многіх нац. кампазітарскіх школах, у т. л. ў беларускай.

С.Г.Нісневіч.

т. 1, с. 434

ізатэрмічная апрацоўка

т. 7, с. 178

імпульсная апрацоўка

т. 7, с. 215

пескаструменная апрацоўка

т. 12, с. 327

тэрмамеханічная апрацоўка

т. 16, с. 136

тэрмічная апрацоўка

т. 16, с. 140

ультрагукавая апрацоўка

т. 16, с. 225

электратэрмічная апрацоўка

т. 18, кн. 1, с. 92

электрафізічная апрацоўка

т. 18, кн. 1, с. 93

электрахімічная апрацоўка

т. 18, кн. 1, с. 94