scum

[skʌm]

1.

n.

1) шумаві́ньне n., шум -у m., пе́на f.; на́кіп -у m.

2) informal ні́зкі, по́длы чалаве́к

scum of the earth — адкі́ды pl., падо́ньне грама́дзтва

2.

v.i.

1) пе́ніцца, пакрыва́цца пе́най або́ на́кіпам

2) здыма́ць пе́ну, на́кіп

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bwurf

m -(e)s, -würfe

1) скіда́нне, скі́дванне, кіда́нне

2) тэх. адкі́ды

3) мед. вы́кідыш

4) даходы, прыбы́так, вы́ручка

5) спарт. выбіва́нне, кідо́к ад варо́т, выкід (кап’я, дыска, мяча)

6) ав. вымпел

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бруд, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Тое, чым што‑н. забруджана, запэцкана; гразь. А каб змыць з зямлі бруд, скалыхну я ваду, Што дажджом палілася свінцовым. Чарот. Пад кажурынай лісцяў прэлых Зіма схавала бруд і твань. Колас. // Адкіды, смецце і пад. Перад касавіцай кончылася ў пограбе бульба, і стары загадаў бабам ачысціць пограб ад бруду. Брыль. Зусім нядаўна растаў снег. Узімку быў ён надта белым, а цяпер.. ляжыць змешаны з гразёю і розным брудам. Каваль. // Насякомыя, якія паразітуюць на целе чалавека і жывёлы. У бялізне за часы.. [Пракопавага] вандроўніцтва завялося нямала рознага бруду. Колас.

2. перан. Што‑н. нізкае, амаральнае, нядобрасумленнае; напластаванне адмоўных якасцей. [Стэфа:] — Нянавісць мая будзе жорсткая, бязлітасная. Нянавісць да бруду, падману, мяшчанскага дабрабыту ў сваім гняздзечку... Савіцкі. Па-ўдарнаму працу на плечы бяру, Мінуты не страціўшы марна: З вёскі змываць дакастрычніцкі бруд — Задача мая ўдарная. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

junk

[dʒʌŋk]

1.

n.

1) стары́ мэта́л, папе́ра, ану́чы

2) informal адкі́ды pl. only., хлам’ё n., стары́зна f., сьмяцьцё n.

3) informal дрэнь, лухта́ f.

4) Sl. нарко́тык -у m.э́чыва)

2.

v.t.

1) informal выкіда́ць, адкіда́ць як непатрэ́бнае

2) дзялі́ць на кава́лкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сме́цце, ‑я, н.

1. Дробныя адкіды, рэшткі чаго‑н., якія збіраюцца ў дамах, на вуліцы і пад., дробныя часцінкі, якія забруджваюць што‑н. Ніна зноў пачала перамятаць падлогу. Зграбла смецце, вынесла на двор. Асіпенка. Праз шчыліны ў акне цягне гарам: у агародзе маці паліць смецце і сухі бульбоўнік. Пташнікаў. // перан. Разм. Пра што‑н. непатрэбнае, лішняе. Твой свет разбурыцца, старога ладу смецце Вятры вясновыя па свеце разнясуць. Панчанка. [Алена:] — Ох, і дурная ж ты, Анютка, ох, і смецця ж у цябе ў галаве!.. Краўчанка.

2. Разм. Драбяза, што‑н. дробнае, нязначнае. Буйную рыбу прадалі, асталося адно смецце.

3. перан. Разм. Пра што‑н. мізэрнае, нязначнае, нікчэмнае; дрэнь. І сапраўды, акінуўшы вокам удзельнікаў нарады, можна было ўпэўнена сказаць, што сярод прысутных смецця не было. Хведаровіч. Сабакі, хлопцы, трэба! — з усёй катэгарычнасцю заяўляе.. [Адам]. — У нас смецце, а не сабакі. Ракітны.

•••

Выносіць смецце з дому (хаты) гл. выносіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

refuse

I [rɪˈfju:z]

1.

v.t.

адмаўля́ць; не прыма́ць

to refuse an offer — не прыня́ць прапано́вы

to refuse admittance — не дапусьці́ць, не прыня́ць

2.

v.i.

адмаўля́цца

to refuse to discuss the question — адмо́віцца абмярко́ўваць пыта́ньне

She is free to refuse — Яна́ мо́жа адмо́віцца

II [ˈrefju:s]

n.

сьмяцьцё n., адкі́ды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

recover

[rɪˈkʌvər]

1.

v.t.

1) вярта́ць, атры́мваць наза́д, адваёўваць

He recovered his losses — Ён вярну́ў стра́чанае

2) спаганя́ць; сы́скваць

to recover lost time — нагна́ць стра́чаны час

3) перапрацо́ўваць (адкі́ды)

2.

v.i.

ачу́ньваць, адыхо́дзіць, ачува́цца; выздараўля́ць

The girl recovered her composure — Дзяўчы́на ачуня́ла

He has recovered from illness — Ён вы́здаравеў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

brud, ~u

м.

1. бруд;

odmyć co z ~u — адмыць што ад бруду;

2. ~y мн. адкіды; памыі; смецце;

3. ~y мн. брудная бялізна;

grzebać się w cudzych ~ach — капацца ў бруднай бялізне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Сра́ка ‘задніца, ягадзіцы’ (Нас., Шат., Сл. ПЗБ), ‘задняя частка тулава ў рака, насякомых’ (брасл., паст., драг., Сл. ПЗБ), перан. ‘камель (снапа)’ (віл., навагр., баран., Сл. ПЗБ), ‘ніжняя частка ступы’ (драг., Сл. ПЗБ), сра́чка перан. ‘частка бульбіны, якая не мае зародкаў парасткаў’ (шальч., Сл. ПЗБ), таксама сра́ка, сра́чка ‘пятка яйца’ (ЛА, 1). Укр., рус. сра́ка ‘задніца, ягадзіцы’, польск. sraka ‘тс’. Дэрыват ад прасл. *sьrati ‘cacare’, параўн. сраць, укр. сра́ти, рус. срать, польск. srać, в.-луж. srać, н.-луж. sraś, чэш. sráti, славац. srať, серб.-харв. сра̏ти, славен. sráti, балг. сера́, макед. сере. Прасл. *sьrati, *serǫ звязана чаргаваннем галосных з сур (гл.), рус. сор ‘смецце’. Роднасныя: лат. sãrņiадкіды, бруд’, ст.-інд. śárdhate ‘псаваць паветра’, авест. sairya‑ ‘гной, памёт’, фрыз. skern ‘экскрэменты’ (Покарны, 947–948). Параўнанне з ст.-інд. sárati ‘цячэ’, sarás ‘рэдкі’, лац. serum ‘сыроватка’ (Младэнаў, 578; Махэк₂, 571) Фасмер (3, 740) лічыць менш верагодным. Усё да і.-е. кораня *sk̑er‑ ‘спаражняцца’; гл. Шустар-Шэўц, 1347–1348; Глухак, 573; Скок, 3, 315; Бязлай, 3, 303; ЕСУМ, 5, 396–397.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

waste

[weɪst]

1.

v.t.

1) марнава́ць; тра́ціць

Don’t waste time or money — Ня траць ні ча́су ні гро́шай; растра́чваць, раскіда́ць

to waste an opportunity — прапусьці́ць наго́ду

2) пусто́шыць, руйнава́ць

3) аслабля́ць, зьнясі́льваць

The old man was wasted by disease — Стары́ быў зьнясі́лены хваро́бай

2.

n.

1) марнава́ньне, марнатра́ўства n.; тра́та f.

a waste of money, time, or effort — тра́та гро́шай, ча́су або́ намага́ньняў

a waste of man’s ability — марнава́ньне чалаве́чых здо́льнасьцяў

2) зно́шваньне, псава́ньне

3) адкі́ды pl. only.

4) разбурэ́ньне, зьнішчэ́ньне

5) пустэ́ча, абло́га f., дзірва́н -у́ m.

3.

adj.

1) адкі́нуты

2) абло́гавы, пусты́нны (абша́р)

3) зруйнава́ны

4) вы́карыстаны, непатрэ́бны

waste products — адкі́ды pl. only

- go to waste

- lay waste

- lie waste

- waste drain

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)