нарза́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нарзану; прыгатаваны з нарзану. Нарзанная крыніца. Нарзанныя вапны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́ртавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нартаў. Нартавыя палазы. // Пракладзены, утвораны нартамі. Нартавая дарога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафто́лавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны і да нафтолу, утрымлівае ў сабе нафтол. Нафтолавыя фарбавальнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парэ́чкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да парэчак. Парэчкавы куст. // Прыгатаваны з парэчак. Парэчкавае варэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасья́нсны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пасьянса, прызначаны для пасьянса. Пасьянсныя камбінацыі. Пасьянсныя карты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патэфо́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да патэфона; прызначаны для патэфона. Патэфонная дэталь. Патэфонныя іголкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўнагу́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дадатковую паўнату гучання. Паўнагучны голас. □ Грыміць паўнагучны вінтовачны стрэл. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўназна́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае самастойнае значэнне; знамянальны (у 3 знач.). Паўназначныя часціны мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўправадніко́вы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да паўправадніка; заснаваны на скарыстанні паўправаднікоў. Паўправадніковая ўстаноўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахві́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пахвіны, знаходзіцца ў пахвіне. Пахвінныя мышцы. Пахвінная грыжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)