sácken

I

vt насыпа́ць [пакава́ць] у мяшо́к [мех], завя́зваць мяшо́к [мех]

II

vi апуска́цца, дава́ць аса́дку (пра судна, будынак і да т.п.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ségnen

vt бласлаўля́ць, багаслаўля́ць; дава́ць зго́ду (на што-н.)

◊ in geségneten Úmständen sein — быць у ціка́вым стано́вішчы (аб цяжарнай)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zurückstellen

vt

1) (па)ста́віць наза́д

2) паста́віць [пераве́сці] наза́д (гадзіннік)

3) адстаўля́ць

4) дава́ць адтэрміно́ўку (ваеннаабавязанаму)

5) адво́дзіць (кандыдатуру)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

mórgen

adv за́ўтра

~ früh — за́ўтра ра́ні- цай

bis ~ — да за́ўтра

◊ j-n auf ~ vertrösten — ≅ дава́ць каму́-н. пусты́я абяца́нні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

heráusgeben

* vt

1) выдава́ць

2) выпуска́ць, выдава́ць, рэдагава́ць

3) дава́ць рэ́шту

auf húndert Éuro ~ — даць рэ́шту са ста е́ўра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fréistellen

аддз. vt

1) дава́ць

2) вызваля́ць

j-n für éine ándere Árbeit ~ — вы́зваліць каго́-н. для і́ншай пра́цы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

adjure

[əˈdʒʊr]

v.t.

1) дава́ць нака́з; падво́дзіць пад прыся́гу

2) закліна́ць; малі́ць; упро́шваць, упраша́ць

I adjure you to speak the truth — Я закліна́ю вас, гаварэ́це пра́ўду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

emit

[ɪˈmɪt]

v.t. (-tt-)

1) дава́ць, выпраме́ньваць

The sun emits light and heat — Со́нца выпраме́ньвае сьвятло́ й цеплыню́

2) выпушча́ць, выпуска́ць (гро́шы)

•

- emit roars

- emit smoke

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fillip

[ˈfɪlɪp]

1.

v.t.

1) пстры́каць

2) кі́даць

3) узбуджа́ць, пабуджа́ць; ажыўля́ць

2.

v.i.

дава́ць пстры́чку

3.

n.

1) пстры́чка f.

2) узбуджа́льнік -а m. (апэты́ту)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прахо́д м.

1. род. прахо́ду (действие) прохо́д;

шлагба́ум адкры́лі пасля́ ~ду цягніка́ — шлагба́ум откры́ли по́сле прохо́да по́езда;

2. род. прахо́да (место) прохо́д;

п. це́раз мост закры́ты — прохо́д че́рез мост закры́т;

го́рны п. — го́рный прохо́д;

○ за́дні п. — анат. за́дний прохо́д;

◊ не дава́ць ~ду — не дава́ть прохо́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)