Ра́шты, рі́шты, ры́шты, рэ́шты толькі мн. л. ’прыстасаванне ў возе для пашырэння яго пагрузачнай пляцоўкі’ (малар., Нар. словатв.). Гл. рошт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

парусі́на, ‑ы, ж.

Грубая моцная льняная тканіна, якая першапачаткова ішла толькі на выраб парусоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўсукно́, ‑а, н.

Тканіна, у якой толькі частка суконных нітак, астатнія льняныя або баваўняныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мадыфікава́цца, ‑куецца; зак. і незак.

1. Відазмяніцца (відазмяняцца).

2. толькі незак. Зал. да мадыфікаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зае́здам, прысл.

Разм. Праязджаючы міма, па дарозе; праездам. Я толькі заездам сюды, падарожнік. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псеўдамаста́цтва, ‑а, н.

Тое, што не з’яўляецца сапраўдным мастацтвам, а толькі выдаецца за яго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіхамані́зм, ‑у, м.

Ідэалістычны погляд, паводле якога ўся рэчаіснасць з’яўляецца толькі адбіткам нашай свядомасці.

[Грэч. psychē — душа і monos — адзін.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цукрафі́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае ў лісцях толькі цукар (без крухмалу). Цукрафільны цюльпан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эндэ́мік, ‑а, м.

Спец. Расліна або жывёліна, пашыраная толькі ў пэўнай і абмежаванай мясцовасці.

[Ад грэч. éndēmos — мясцовы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суб’екты́ўны

(лац. subjectivus = які далучаецца)

1) уласцівы толькі дадзенай асобе, асабісты (напр. с-ыя перажыванні);

2) небесстаронні, прадузяты (проціл. аб’ектыўны 2).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)