Verbum

па-за, прыназ. з Т.

Ужыв. для абазначэння месцазнаходжання, руху, дзеяння за чым-н., па той бок чаго-н.

П. гарамі.

П. часам і прасторай.

марфіні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто пакутуе марфінізмам.

|| ж. марфіні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. марфіні́сцкі, -ая, -ае.

мучы́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Той, хто мучыць каго-н.

|| ж. мучы́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек (разм.).

|| прым. мучы́цельскі, -ая, -ае.

мя́мля, -і, ДМ -ю, Т -ем, м.; ДМ -і, Т -яй (-яю), ж., мн. -і, -яў (разм.).

Той, хто мямліць; вялы, нерашучы чалавек.

нагаво́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто ўзводзіць паклёп на каго-н.; паклёпнік.

|| ж. нагаво́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. нагаво́ршчыцкі, -ая, -ае.

рабаўлада́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто валодае рабамі (у 1 знач.).

|| ж. рабаўлада́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. рабаўлада́льніцкі, -ая, -ае.

Рабаўладальніцкія плантацыі.

разбура́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто разбурае што-н.

Вораг-р.

Р. культуры.

|| ж. разбура́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. разбура́льніцкі, -ая, -ае.

самахва́л, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто займаецца самахвальствам; хвалько.

|| ж. самахва́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. самахва́льскі, -ая, -ае.

сапе́рнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Дамагаючыся адной і той жа мэты, спаборнічаць з кім-, чым-н., імкнуцца перамагчы.

С. у ведах.

|| наз. сапе́рніцтва, -а, н.

богаадсту́пнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто адмовіўся ад рэлігіі, ад веры ў Бога.

|| ж. богаадсту́пніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. богаадсту́пніцкі, -ая, -ае.