пазавіха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Завіхацца некаторы час. Пазавіхацца каля печы. □ Пакойчык быў невялікі, але Сяргею ён здаваўся ўтульным, асабліва пасля таго, як у ім пазавіхаліся Эма з Верай. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэвака́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Адкліканне дыпламатычнага прадстаўніка ці ўпаўнаважанай асобы дзяржавай ці арганізацыяй, якая пасылала іх.

2. Адмена перш дадзенага распараджэння, даручэння.

3. Прапанова таго, хто выдаў чэк, ануляваць яго.

[Ад лац. revocatio — адазванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фас, ‑а, м.

1. Выгляд твару спераду. // Уст. Тое, што і фасад (у 1 знач.).

2. Спец. Бок абароннага збудавання, павернуты да праціўніка.

•••

У фас — тварам да таго, хто глядзіць; анфас.

[Фр. face — твар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

prócz

апрача, апроч, акрамя;

prócz tego — апроч (апрача) таго;

nie piję nic prócz wody — нічога не п’ю, апрача вады

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chwalić się

chwali|ć się

незак. хваліцца;

kto się ~\ ten się gani — хто сябе хваліць, хай таго пярун спаліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dożyć

зак. czego, do czego дажыць да чаго; дачакацца чаго;

dożyć tego dnia, gdy ... — дажыць да таго дня, калі ...

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

анафілаксі́я

(ад ана- + гр phylaksis = безабароннасць)

адно з праяўленняў алергіі, якое выражаецца ў павышанай адчувальнасці арганізма да паўторнага ўздзеяння таго ж рэчыва (сывараткі, вакцыны і інш.); параўн. ідыясінкразія.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

квіпракво́

(лац. qui рго quo = літар. хто замест каго)

непаразуменне, што ўзнікла ў выніку таго, што адна асоба, паняцце, рэч прынята за другую;

2) перан. блытаніна, неверагодная прыгода.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Бонк, бо́нка ’авадзень’ (Сцяшк. МГ). Таго ж паходжання, што і бомк (гл.), г. зн. запазычанне з польск. bąk ’тс’ (гукапераймальнае, ад bąkać, гл. Слаўскі, 1, 29; Брукнер, 19).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Біру́ля ’костка з абрэзанага свінога кумпяка’ (Сцяшк. МГ). Таго ж паходжання, што і біру́лька (гл.). Параўн. рус. бирю́лька ’частка нагі’. Матывацыю гл. у Мяркулавай, Этимология, 1971, 185–190.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)