плітня́к, ‑у, м.
Вапняковая або пясчаная парода, якая лёгка раздзяляецца на пліты. Ён ледзь паспеў нацягаць плітняку і зрабіць у адным з куткоў яшчэ два невысокія муры. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамата́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што або чым.
Матаць некаторы час (гл. матаць 1).
прамата́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Растраціць неэканомна, неразумна. Праматаць грошы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
памяншэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. памяншаць — паменшыць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. памяншацца — паменшыцца.
2. Спец. Велічыня, на якую што‑н. паменшана або паменшылася.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́нты, ‑аў; адз. няма.
Маладыя, неакасцянелыя рогі высакародных або плямістых аленяў, якія выкарыстоўваюцца для вырабу лекавых сродкаў. [Алені] высока трымаюць свае прыгожыя галоўкі ў каронах мяккіх сукаваценькіх пантаў. Грахоўскі.
[Манг.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паперавя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Перавязаць усіх, многіх або ўсё, многае. Паперавязваць пакункі. □ На ўланскіх конях ехалі параненыя партызаны.. Іх тугімі кужэльнымі спавівачамі паперавязвала Параска. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папрыраста́ць, ‑ае; зак., да чаго і без дап.
Прырасці, зрасціся з чым‑н. — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх. — Юрка! Ленту! Што гэта сёння як папрырасталі ўсе?.. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пастано́ўшчык, ‑а, м.
Той, хто ажыццяўляе пастаноўку спектакля або фільма; рэжысёр. Пастаноўшчык [«Гамлета»] зрабіў захады, каб усё, што сказаў драматург, было належным чынам падкрэслена, а галоўнае — не забыта. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўзніма́ць і паўздыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Узняць усё, многае, або ўсіх, многіх. Паўзнімаць байцоў па трывозе. □ Хвоі, што так высока паўздымалі свае губатыя верхавіны, рыпяць. Барашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўсплыва́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.
Разм. Усплыць — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае. А калі апала на ваду [пяро], — Пасінелі, зашумелі хвалі, .. І сузор’і лілій паўсплывалі... Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непрахо́дны, ‑ая, ‑ае.
Праз які немагчыма або цяжка прабрацца, прайсці. Навокал быў непраходны лес. Гурскі. Раскаваў балота з пут, З дрыгвы непраходнай Гераічны вольны люд Працаю свабоднай. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)