фарба з марскіх лішайнікаў, якая пад дзеяннем кіслот набывае чырвоны колер, а пад дзеяннем шчолачаў сіні, а таксама папера, насычаная растворам гэтай фарбы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
rusty
[ˈrʌsti]
adj.
1) іржа́вы, заржаве́лы
a rusty knife — заржаве́лы нож
a rusty stain — пля́ма ад іржы́
2) іржа́вы ко́лер
3) бля́клы, вы́цьвілы
a rusty black — збля́клы, вы́цьвілы чо́рны ко́лер
4) Figur. запу́шчаны, занядба́ны
His French is a little rusty — Ён кры́ху прызабы́ў францу́скую мо́ву
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
tan
[tæn]1.
v.t. (-nn-)
1) вырабля́ць, дубі́ць ску́ры
2) informal дуба́сіць
2.
v.i.
загара́ць, запаля́цца
3.
n.
1) сьве́тла-руды́ко́лер; ко́лер зага́ру; зага́р -у m.
2) дубі́льнік -а m.
3) дубо́вая кара́
4) тані́н -у m.
4.
adj.
1) сьве́тла-руды́
2) дубі́льны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
калары́т
(іт. colorito, ад лац. color = колер)
1) гарманічнае спалучэнне фарбаў, колераў (у карціне, фрэсцы, мазаіцы), якое стварае пэўнае адзінства зместу і формы (напр. светлы к.);
2) перан. сукупнасць характэрных рыс, своеасаблівасць чаго-н. (напр. мясцовы к.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Краса́1 ’хараство, прыгажосць’ (ТСБМ, Шат., ТС). Укр.краса, ст.-рус.краса ’тс’, ст.-слав.краса ’тс’, ст.-польск.krasa, чэш.krasa, славац.krasa, в.-луж.krasa, н.-луж.krasa ’тс’. На ўнутраную форму прасл.krasa пралівае святло этымалогія, якая звязвае гэту лексему з прасл.krěsъ (Ваян, Зб. Младэнаву, 284–285). Прасл.krasa на падставе пашыранага пераважна абстрактнага значэння ’прыгажосць’ і канкрэтнага ’чырвоны колер’ рэканструявалася ў гэтым значэнні. Пры параўнанні з прасл.krěsъ (рус.крес ’ажыванне, адраджэнне’, серб.-харв.кре̏с ’Іванаў дзень’) была звернута ўвага на тое, што krasa (параўн. лац.cresco ’вырошчваю’) магло першапачаткова абазначаць ’колер жыцця, ажыўленне’. Канкрэтнае значэнне для краса і краска1 (гл.) не захавалася на беларускай глебе таму, што прасл.krěsъ было выцеснена ўсходне-славянскай інавацыяй Купала (гл.). Прасл.krasa страціла ў гэтым рэгіёне сакральнае значэнне (Мартынаў, Лекс. Палесся, 29–30). Параўн. агляд іншых этымалогій у Трубачова, Эт. сл., 12, 95–97.
Буршты́н (БРС, Гарэц., Нас.), таксама брушты́н (Касп., Нас.); буршты́навы, бруштыно́вы, брушты́навы ’колер з адценнем жоўтага’ (Інстр. II, БРС). Слова гэтае ўжо ў Бярынды. Укр.буршти́н, бру́штин ’тс’. Запазычанне з польск.bursztyn ’тс’ < н.-ням.bornstēn (ням.Bernstein, літаральна ’палаючы камень’). Бернекер, 102; Рыхардт, Poln., 38; Кюнэ, Poln., 46; Булыка, Запазыч., 53; Шалудзька, Нім., 24; параўн. Брукнер, 50. Рудніцкі (267–268), зыходзячы з націску, выводзіць слова непасрэдна з ням. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
saffron
[ˈsæfrən]1.
n.
1) шафра́н -у m.
2) Bot. во́сеньскі кро́кус
3) ара́нжава-жо́ўты ко́лер
2.
adj.
шафра́навы, ара́нжава-жо́ўты
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
colorless
[ˈkʌlərləs]
adj
1) бяско́лерны
2) бляды́, бле́дны
a colorless complexion — бле́дны ко́лер тва́ру
3) неціка́вы
a colorless person — неціка́вы чалаве́к
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ultramarine
[,ʌltrəməˈri:n]1.
n.
1) цёмна-сі́ні ко́лер, ультрамары́н -у m.
2) сі́ні пігмэ́нт
2.
adj.
1) цёмна-сі́ні
2) замо́рскі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
lively
[ˈlaɪvli]
adj.
1) по́ўны жыцьця́, дзе́йны, бадзёры
2) я́сны, жывы́(пра ко́лер)
3) ажы́ўлены (пра гу́тарку)
4) сьве́жы (пра паве́тра)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)