храмаці́н
(ад гр. chroma, -atos = колер, фарба)
біял. рэчыва ядра жывёльнай і расліннай клеткі, здольнае афарбоўвацца пры гісталагічнай апрацоўцы (проціл. ахрамацін).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)