Verbum

ідэагра́ма, -ы, мн. -ы, -гра́м, ж.

Умоўны знак, сімвал, які абазначае на пісьме паняцце (у адрозненне ад літары, якая абазначае гук).

Шумерскія ідэаграмы.

інтэрнэ́т-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які адносіцца да сеткі інтэрнэт, звязаны з ёй, напр.: і.-аператар, і.-крама, і.-пратакол.

істэ́рык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які пакутуе ад істэрыкі, схільны да істэрыкі.

|| ж. істэры́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

іхтыёл, -у, м.

Маслападобны прадукт перагонкі смалістых горных парод, які змяшчае рэшткі выкапнёвых рыб (выкарыстоўваецца ў медыцыне).

|| прым. іхтыёлавы, -ая, -ае.

Іхтыёлавая мазь.

казначэ́йства, -а, н.

Дзяржаўны фінансавы орган, які ведае захаваннем і выкарыстаннем дзяржаўных грашовых сродкаў.

Галоўнае дзяржаўнае к.

|| прым. казначэ́йскі, -ая, -ае.

К. чыноўнік.

камуна́льны, -ая, -ае.

1. гл. камуна.

2. Які мае адносіны да гарадской гаспадаркі.

Камунальныя паслугі.

○

Камунальная кватэра — кватэра, у якой жывуць некалькі сямей.

канды́тарскі, -ая, -ае.

Які мае адносіны да вытворчасці салодкіх мучных вырабаў або да гандлю імі.

Кандытарскія вырабы.

К. магазін.

Пайсці ў кандытарскую (наз.).

канкрэ́тны, -ая, -ае.

Які рэальна існуе, дакладны, прадметна акрэслены ў адрозненне ад абстрактнага, адцягненага.

К. прадмет.

Разважаць канкрэтна (прысл.).

|| наз. канкрэ́тнасць, -і, ж.

карана́сты, -ая, -ае.

1. Які мае тоўстыя, моцныя карані.

К. дуб.

2. Невысокі, моцнага целаскладу, шыракаплечы; каржакаваты.

Каранастая фігура.

|| наз. карана́стасць, -і, ж.

карэ́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік выдавецтва, газеты або друкарні, які чытае і правіць карэктуру.

|| прым. карэ́ктарскі, -ая, -ае.

Нарада карэктарскай (наз.).