владе́ние

1. (обладание) вало́данне, -ння ср., улада́нне, -ння ср.;

2. (действие) вало́данне, -ння ср.;

владе́ние языко́м вало́данне мо́вай;

3. (территория, находящаяся в чьей-л. власти) улада́нне, -ння ср.;

осма́тривать свои́ владе́ния агляда́ць свае́ ўлада́нні;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

mól

м. моль;

mól książkowy іран. кніжнік; кніжны чарвяк;

każdy ma swego mola, co go gryzie прык. у кожнага свае клопаты (турботы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

clothe

[kloʊð]

1.

v.t. clothed or clad

1) апрана́ць, адзява́ць

2) выка́зваць, выяўля́ць

Her ideas are clothed in simple words — Яна́ вы́казала свае́ ду́мкі про́стымі сло́вамі

2.

v.i.

апрана́цца, адзява́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

multiply [ˈmʌltɪplaɪ] v.

1. мно́жыць, памнажа́ць; 2 multiplied by 3 is/equals/makes 6. Два памножанае на тры раўняецца шасці́.

2. павялі́чваць; павялі́чвацца;

Every time he multiplied his demands. Кожны раз ён павялічваў свае патрабаванні.

3. размнажа́цца, размно́жвацца;

Rabbits multiply rapidly. Трусы хутка размнажаюцца.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Berúf

m -(e)s, -e

1) прафе́сія, спецыя́льнасць

von ~ — па прафе́сіі

im ~ stéhen* — працава́ць (па спецыя́льнасці)

séinem ~ náchgehen* — выко́нваць свае́ абавя́зкі

2) прызва́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

compass

[ˈkʌmpəs]

1.

n.

1) ко́мпас -а m.

2) ме́жы pl., абся́г -у m.

3) дыяпазо́н -у m.

4) Figur. стрыма́насьць f.

to keep one’s desire within compass — стры́мваць, абмяжо́ўваць свае́ жада́ньні

5) гл. compasses

2.

v.i.

1) і́сьці наво́кал, абыхо́дзіць

2) абкружа́ць; абступа́ць

3) дасяга́ць

to compass one’s purpose — дасягну́ць свае́ мэ́ты

4) рабі́ць змо́ву, заду́мваць (інтры́гу)

5) спасьціга́ць, цалкам разуме́ць

3.

adj.

акру́жны, кругападо́бны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

блізару́кі, ‑ая, ‑ае.

1. Няздольны бачыць на далёкую адлегласць. Камісар быў блізарукі і ўвесь час жмурыў свае чорныя вочы. Сіняўскі. Левін доўга крывіўся, упёршыся блізарукімі вачамі ў паперку, на якой было напісана небагатае меню. Карпюк.

2. перан. Няздольны ахапіць з’яву з усіх бакоў; недальнабачны. Блізарукая палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асмужы́ць, асмужыць; зак.

1. што. Зацягнуць, накрыць смугою, туманам, інеем і пад.

2. каго-што. Абпаліць, апячы сонцам; абветрыць. Колькі я пражыву, не ведаю. А хацелася б шмат пражыць, Навальніцамі ўсіх і ветрамі Вусны ўдосталь свае асмужыць. Бураўкін. Яе [песню] асмужыць сонцам поўдзень, Асвеціць полюса брыльянт. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмежава́цца, ‑мяжуюся, ‑мяжуешся, ‑мяжуецца; зак.

1. Аддзяліць мяжой свае ўладанні ад чужых.

2. Заняць адасобленае ад каго‑, чаго‑н. становішча; аддзяліцца. [Грушэўскі] паспрабаваў яшчэ раз-другі, кінуў гэты метад і адмежаваўся ад дзяўчат. Карпюк. // перан. Выказаць сваю нязгоду, поўнае разыходжанне з кім‑, чым‑н. Адмежавацца ад памылковых поглядаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́ста, ‑ы, ДМ ‑касце, ж.

1. У Індыі і некаторых іншых краінах Усходу — грамадская група, строга адасобленая паходжаннем, родам заняткаў і прававым становішчам сваіх членаў. Каста брамінаў.

2. перан. Замкнутая грамадская групоўка, якая строга ахоўвае сваю адасобленасць і свае саслоўныя або групавыя прывілеі. Дваранская каста.

[Партуг. casta — род, пакаленне ад лац. castus — чысты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)