bankrupt

[ˈbæŋkrʌpt]

1.

n.

1) банкру́т -а m., неплатаздо́льны даўжні́к

2) ідэ́йны банкру́т

2.

adj.

неплатаздо́льны; няздо́льны спла́чваць свае́ даўгі́, збанкрутава́ны

3.

v.t.

даво́дзіць да банкру́цтва, да матэрыя́льнае руі́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)