вы́пагадзіцца, ‑дзіцца; безас. зак.

Аб надыходзе яснага сонечнага надвор’я. Выпагадзілася толькі пад вечар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самадзе́лкавы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Самаробны. Тамаш схваціў толькі скрыпку ў самадзелкавым футарале. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эзатэры́чны, ‑ая, ‑ае.

Тайны, зразумелы толькі для азнаёмленых; проціл. экзатэрычны. Эзатэрычнае значэнне абраду.

[Ад грэч. esōterikos — унутраны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вновь нареч.

1. (опять) зноў, ізно́ў;

2. (заново) на́нава;

3. (недавно) няда́ўна, то́лькі што; но́ва…;

вновь назна́ченный новапрызна́чаны;

вновь вы́шедшая кни́жка кні́жка, што няда́ўна вы́йшла, няда́ўна вы́дадзеная кні́жка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́годка в разн. знач. я́гадка, -кі ж.;

◊

э́то цвето́чки, а я́годки впереди́ погов. гэ́та яшчэ́ краса́ (цвет), а я́гадкі бу́дуць; гэ́та то́лькі пачы́нка, а бу́дзе й цэ́лая аўчы́нка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амфітакі́я

(ад амфі- + гр. tokos = родны)

адна з формаў партэнагенезу, пры якім нашчадкі складаюцца толькі з самцоў або самак (назіраецца ў тлі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гомагалі́нны

(ад гома- + гр. halinos = салёны);

г-ыя арганізмы — водныя арганізмы, здольныя існаваць толькі ва ўмовах пэўнай салёнасці навакольнага асяроддзя (параўн. гетэрагалінны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

квазіізатрапі́я

(ад квазі + ізатрапія)

ізатрапія, якая выяўляецца толькі ў галінах горных парод, што змяшчаюць дастатковую колькасць структурных элементаў, арыентаваных ва ўсіх напрамках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нарды́зм

(ад норд)

разнавіднасць расізму, вучэнне, паводле якога стваральнікамі цывілізацыі з’яўляюцца нібыта толькі прадстаўнікі «вышэйшай», нардычнай (паўночнай) расы (немцы, англасаксы, скандынаўскія народы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

песімі́зм

(фр. pessimisme, ад лац. pessimus = найгоршы)

светаадчуванне, прасякнутае безнадзейнасцю, нявер’ем у лепшае будучае, схільнасць ва ўсім бачыць толькі дрэннае (проціл. аптымізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)