марко́ўнік, ‑у, м.

1. зб. Націнне морквы.

2. Травяністая расліна з лісцямі, падобнымі да лісцяў морквы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мару́на, ‑ы, ж.

Травяністая або паўкустовая расліна сямейства марэнавых з жоўтымі, белымі або ружовымі невялікімі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насту́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак, ж.

Дэкарагыўная травяністая расліна з буйнымі пахучымі аранжавымі кветкамі.

[Лац. nasturtium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кану́фер, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных, якая мае прыемны пах і скарыстоўваецца як прыправа.

[Ад перс. käränfi — гваздзіка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́жма, ‑ы, ж.

Расліна сямейства складанакветных з моцным пахам, горкая на смак, якая выкарыстоўваецца ў медыцыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ракамбо́ль 1, ‑я, м.

Даўняя картачная гульня.

[Фр. rocambole.]

ракамбо́ль 2, ‑ю, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства лілейных.

[Фр. rocambole.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сельдэрэ́й, ‑ю, м.

Агародная расліна сямейства парасонавых, лісце і карэнне якой выкарыстоўваецца як прыправа да ежы.

[Ад фр. céleri.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слінаго́н, ‑у, м.

Аднагадовая расліна сямейства складанакветных, некаторыя віды якой ужываюцца ў медыцыне як слінагонны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

транспланта́т, ‑а, М ‑таце, м.

Спец. Орган, тканка або расліна, перасаджаныя ў другі арганізм шляхам трансплантацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штокру́жа, ‑ы, ж.

Дэкаратыўная расліна сямейства мальвавых з вялікімі пышнымі кветкамі на высокім сцябле; садовая мальва.

[Ням. Stokrose.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)