вы́гнуты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад выгнуць.
2. у знач. прым. Які мае выгін. Шыі паненак таксама нагадваюць лебядзіныя, такія ж доўгія і выгнутыя. Ус.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выко́нваючы,
1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад выконваць.
2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які выконвае што‑н. Выконваючы абавязкі.
3. Дзеепрысл. незак. цяпер. ад выконваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расхіста́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад расхістаць.
2. у знач. прым. Які стаў слабым, няўстойлівым, хісткім. Па расхістанай драўлянай лесвіцы Алаіза падалася да дзвярэй. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скру́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад скруціць.
2. у знач. прым. Сагнуты, пакрыўлены (ад хваробы, старасці). Не слухаліся скручаныя пальцы, Не выпрастацца згорбленай спіне. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спапялёны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад спапяліць.
2. у знач. прым. Спалены дашчэнту, ператвораны ў попел. І каміны званамі звоняць на месцы спапялёных хат. Прыходзька.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фарбава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад фарбаваць.
2. у знач. прым. Пакрыты фарбай. Фарбаваная падлога. □ Гаспадар прырыхтаваў ужо.. [салдату] лапці, .. вопратку — кароткую, з фарбаванага палатна. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чы́шчаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад чысціць.
2. у знач. прым. Апрацаваны чысткай (у 1 знач.). Жалезныя вырабы па апрацоўцы паверхні бываюць чышчаныя, лакіраваныя, нікеліраваныя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сабарно́ ’вялізны сабака’ (ТС, Скарбы), сабо́рно ’сабака’ (Мат. Гом.). Укр. соба́рний ’сабачы’; сюды ж, відаць, рус. пск. соба́рник ’буян, грубіян’, соба́рничать ’буяніць’. Нейкі складаны словаўтваральны варыянт ад сабака 1. Магчыма, першапачаткова частка ‑ака ў гэтым слове была заменена экспрэсіўным суфіксам ‑ара (‑ор) (аб суф. гл. SP, 21 і наст.), адкуль быў утвораны прым. з суф. ‑н‑, гл. украінскі прыклад. Прыметнік быў субстантываны суф. ‑о. Няпэўна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
схава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад схаваць.
2. у знач. прым. Такі, што не бачны, укрыты ад чыйго‑н. вока. На праспект твае [Мінск] іду — Плёск Нямігі схаванай чую. Бураўкін.
3. у знач. прым. Які не выказваецца яўна, утойваецца. Лёдзя са схаваным спалохам і непрыязнасцю ўпотай, знізу ўверх, паглядала на бацьку. Карпаў. — Ай, тут Лідка ў чалавека хоча пашпарт праверыць. Я думаю, што гэтым ты павінна заняцца, а не яна, — са схаваным смехам сказала Жэня. Дамашэвіч.
4. у знач. прым. Які ўласцівы каму‑, чаму‑н., але яшчэ не выявіўся. Даніла таксама з дакорам зірнуў на бацьку, не зразумеўшы таго схаванага сэнсу, які меў на ўвазе стары. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падмаро́жаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад падмарозіць.
2. у знач. прым. Які крыху зацвярдзеў ад марозу. Галінкі рабіны.. працягвалі.. [гаспадыні] свае густыя гронкі з падмарожанымі ягадамі. Дамашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)