расхіста́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад расхістаць.
2. у знач. прым. Які стаў слабым, няўстойлівым, хісткім. Па расхістанай драўлянай лесвіцы Алаіза падалася да дзвярэй. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)