Тра-ля-ля́ — выклічнік, які выражае радасць, весялосць, асабліва ў спевах, прыпеўка (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тра-ля-ля́ — выклічнік, які выражае радасць, весялосць, асабліва ў спевах, прыпеўка (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тра́п’е — недакладна вызначанае значэнне ’рыззё, лахманы’, параўн. ілюстрацыю: рыба залезе ў гэты закобэнь [закутак], у гэтэ трапʼе (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трыбло́, трэбло́ ‘жывот, страўнік (жывёлы)’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трындзе́ць ‘многа гаварыць аб чымсьці нязначным; хлусіць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тэ́бель ‘свердзел’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
І́рха ’вузенькая палоска скуры або аўчыны, якая закладваецца ў шво кажуха, рукавіцы і інш.’, ’тасёмка або вузкая палоска аўчыны, якой абшываюць край адзення або абутку для ўпрыгожання; аблямоўка’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Калу́жа ’лужына’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Каляда́ ’даўнейшы абрад хаджэння па хатах у калядныя вечары з віншаваннем, велічальнымі песнямі’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зрэ́заць, зрэжу, зрэжаш, зрэжа;
1. Аддзяліць якім‑н. рэжучым інструментам.
2. Пакрыць паглыбленнямі, палоскамі; спаласаваць.
3. Парэзаць усё, многае для якой‑н. мэты.
4.
5. Моцна збіць, адсцябаць.
6.
7. Падаць мяч рэзаным ударам.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
двор 1, двара,
1. Участак зямлі пры доме, хаце, прадпрыемстве, абгароджаны плотам ці сценамі будынкаў.
2. Сялянскі дом, хата з усімі гаспадарчымі пабудовамі; асобная сялянская гаспадарка.
3.
4. Гаспадарчы цэнтр сельскагаспадарчага прадпрыемства (калгаса, саўгаса і пад.).
•••
двор 2, двара,
У манархічных краінах — манарх і яго акружэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)