рабко́р, ‑а, м.

Рабочы карэспандэнт. [Газета] ужо некалькі гадоў выходзіць штодзённа, аб’ядноўвае вакол сябе вялікую колькасць рабкораў. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгру́зчык, ‑а, м.

1. Рабочы, які працуе на разгрузцы.

2. Прыстасаванне для разгрузкі чаго‑н. Механічны разгрузчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раклі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Рабочы тэкстыльнай фабрыкі, які абслугоўвае машыну для набіўкі каляровых узораў на тканіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электразва́ршчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па электразварцы. Сахор вельмі добры электразваршчык, а спецыялісту заўсёды работы хапае. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Húbraum

m -(e)s, -räume тэх. рабо́чы аб’ём цылі́ндра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wóchentag

m -(e)s, -e будзённы дзень, рабо́чы [працо́ўны] дзень

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schwérarbeiter

m -s, - рабо́чы, які́ заня́ты на ця́жкай рабо́це

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ро́бат ’аўтамат, які выконвае складаныя дзеянні, падобныя да дзеянняў чалавека’ (ТСБМ). Праз рус. ро́бот з чэш. robot ’штучны, механічны рабочы’, створанага Карлам Чапекам у драме «R.U.R.» (1920 г.). Узыходзіць да раннепрасл. *orbъ > прасл. *robъ/*rabъ ’раб’ < і.-е. *orbhos.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ніза́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца нізаннем чаго‑н. (у рыбнай, тытунёвай прамысловасці, у вытворчасці абаранкаў і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мары́льшчык, ‑а, м.

1. Чалавек, які займаецца марэннем насякомых, мышэй і пад.

2. Рабочы, які займаецца марэннем драўніны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)