касцюмі́раваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад касцюміраваць.

2. у знач. прым. Адзеты ў маскарадны або тэатральны касцюм. // З удзельнікамі, адзетымі ў маскарадныя касцюмы. Касцюміраваны баль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лю́бячы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад любіць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Поўны любві, любасці; які любіць. Любячая маці.

3. Дзеепрысл. незак. ад любіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закі́нуты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад закінуць.

2. у знач. прым. Забыты, недагледжаны. Каля .. дарогі стаіць вялізны пусты дом, .. закінутая дача з цагляным падвалам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замару́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад замарудзіць.

2. у знач. прым. З паменшанай хуткасцю; больш павольны, марудны, чым звычайна. Замаруджаны тэмп развіцця. Міна замаруджанага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гранёны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад граніць.

2. у знач. прым. Які мае грані; з гранямі. Гранёная ваза. Гранёны штык. // Які падвяргаўся граненню. Гранёны крышталь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дублі́руючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад дубліраваць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які дубліруе, з’яўляецца дублёрам. Дубліруючы састаў каманды.

3. Дзеепрысл. незак. ад дубліраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адасо́блены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад адасобіць.

2. у знач. прым. Выдзелены ў гаворцы інтанацыяй і паўзамі, на пісьме — знакамі прыпынку. Адасоблены прыдатак. Адасобленае словазлучэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акру́глены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад акругліць.

2. у знач. прым. Які мае закругленыя абрысы. Флігель .. упіраецца сваім акругленым фасадам у бок вялізнага парку. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запэ́цканы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад запэцкаць.

2. у знач. прым. Нячысты, брудны. Зала патроху напаўнялася, чыгуначнікі ў запэцканыя сініх спяцоўках стаялі маўклівыя, строгія. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зба́лаваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад збалаваць.

2. у знач. прым. Раздураны, які прывык да таго, каб яго жаданні і капрызы выконваліся; капрызны. Збалаванае дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)