адасо́блены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад адасобіць.
2. у знач. прым. Выдзелены ў гаворцы інтанацыяй і паўзамі, на пісьме — знакамі прыпынку. Адасоблены прыдатак. Адасобленае словазлучэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)