schwánken
vi
1) хіста́цца, гайда́цца
2) вага́цца, мець сумне́нні, быць у нерашу́часці
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Wéste
f -, -n камізэ́лька, жыле́т(ка)
◊ éine réine [sáubere, wéiße]~ háben — мець незапля́мленую рэпута́цыю
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
wíderhallen
vi
1) адкліка́цца
2) мець ро́згалас
3) фіз. адбіва́цца (пра гук)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
gállig
a зласлі́вы, зло́сны; з’е́длівы
éinen ~en Humór háben — мець злы гу́мар
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
háusen
vi
1) жыць, мець прыту́лак, тулі́цца
2) гаспада́рнічаць
arg [schlimm] ~ — лютава́ць, бясчы́нстваваць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
in pétto
etw. ~ háben* — разм. мець што-н. напагато́ве; заду́мваць што-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
dziurka
dziurk|a
ж. дзірачка;
~a od klucza — замочная шчыліна;
mieć czego po ~i w nosie — быць сытым чым па горла; мець чаго досыць; мець што па [самую] завязку
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Нары́ціцца ’нарыхтавацца, мець намер’ (Бяльк.), ’наважыцца зрабіць што-небудзь’ (браг., З нар. сл.), ’намерыцца’ (рэч., Мат. Гом.). Паводле Мяркулавай (Этимология–1978, 98), адлюстроўвае прасл. *ryti ’імкнуцца’, паралельнае да *гъиаН ’імкнуцца зрабіць што-небудзь’, ’старанна працаваць’, параўн. кашуб. zarevac (*zaryvati) ’заўзята працаваць’, рус. наройный ’старанны’ і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Раскабо́іна ’свавольнік, гарэза’ (Юрч.). Няясна. Магчыма звязана з прасл. *kobъ, *kobiti, *koběniti (sę) ’быць упартым, супрацівіцца’, параўн. рус. дыял. ко́бый ’чалавек з дрэнным характарам, наравісты’, ко́биться ’паводзіць сябе неспакойна’, ко́бень ’той, хто ўпарціцца, не слухаецца’, гл. ЭССЯ, 10, 88, 92, 101. Прыстаўка можа мець узмацняльнае значэнне.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
confer
[kənˈfɜ:r]
1.
v.i. -ferred, -ferring
ра́іцца, ра́дзіцца, мець нара́ду, ве́сьці кансульта́цыі
2.
v.t.
дава́ць (мэда́ль); надава́ць, прысуджа́ць (ступе́нь, узнагаро́ду)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)