прыхілі́ць, -хілю́, -хі́ліш, -хі́ліць; -хі́лены; зак.
1. каго-што. Схіліць, нагнуць трохі ўніз.
П. галіну.
2. каго-што. Шчыльна наблізіць да чаго-н., прытуліць, прыціснуць да каго-, чаго-н.
П. дошку да сцяны.
Маці прыхіліла дзіця да грудзей.
3. перан., каго (што). Даць прытулак (у 1 знач.) каму-н.; выклікаць у кім-н. прыхільныя адносіны да каго-, чаго-н.
П. сірату.
|| незак. прыхіля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і прыхі́льваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
replace
[rɪˈpleɪs]
v.t.
1) замяня́ць каго́-што кім-чым або́ ста́віць каго́ на чыё-н. ме́сца
2) ста́віць або́ кла́сьці наза́д або́ ізно́ў на ме́сца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
reprove
[rɪˈpru:v]
v.t.
га́ніць, ганьбава́ць каго́, крыча́ць на каго́
to reprove the boy for teasing the cat — накрыча́ць на хлапца́ за то́е, што дра́жніць ката́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
начина́я
1. деепр. пачына́ючы; распачына́ючы;
2. в знач. предлога (с кого, чего, от кого, чего) пачына́ючы (з каго, чаго, ад каго, чаго);
начина́я с э́той страни́цы пачына́ючы з гэ́тай старо́нкі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
испыта́ть сов.
1. вы́прабаваць (каго, што), праве́рыць (каго, што), зрабі́ць іспы́ты (каму, чаму); (исследовать) дасле́даваць;
2. (что — изведать) зазна́ць, зве́даць; (претерпеть — ещё) перане́сці; (почувствовать — ещё) адчу́ць; (пережить) перажы́ць; (узнать) пазна́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
кого́ мест. род., вин., см. кто;
не́ у кого, не́ от кого няма́ ў каго́, няма́ ад каго́;
ни у кого́, ни от кого́ ні ў ко́га, ні ад ко́га.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
косну́ться сов.
1. (дотронуться) дакрану́цца (да каго, чаго), даткну́цца (да каго, чаго);
2. перен. (затронуть) закрану́ць;
косну́ться вопро́са закрану́ць пыта́нне;
3. (о деле, речи и т. п.) зайсці́; см. каса́ться.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
развя́зываться
1. (открепляться) развя́звацца;
2. перен. (отделываться) разг. адчэ́плівацца, адвя́звацца (ад каго, ад чаго); (избавляться, освобождаться) пазбаўля́цца (ад каго, ад чаго); см. развяза́ться 1, 2;
3. страд. развя́звацца; см. развя́зывать.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Вініць ’вінаваціць’ (БРС, КТС, Нас., Бяльк.), укр. винити ’вініць’, рус. винить, арханг. винуть ’тс’, ст.-рус. винити ’быць прычынай чаго-небудзь, вінаваціць, абвінавачваць, асуджаць, караць’, польск. winić ’прызнаваць вінаватым, абвінавачваць’; ’караць, абкладваць штрафам’; ’плаціць за шкоду, кампенсаваць’, в.-луж. winić ’абвінавачваць’, чэш. viniti ’вініць, лічыць каго-небудзь вінаватым, прыпісваць каму-небудзь адмоўную рысу’, славац. viniť ’абвінавачваць’, макед. вини ’вініць каго-небудзь’, балг. виня ’вініць, абвінавачваць’. Прасл. viniti ўтворана ад назоўніка віна 1 (гл.) і суф. ‑iti.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прасі́ць, прашу́, про́сіш, про́сіць; незак.
1. каго (што), чаго, аб кім-чым і з інф. Звяртацца да каго-н. з просьбай аб чым-н.
П. дапамогі. П. літасці.
2. каго (што), за каго (што), аб кім (чым). Клапаціцца аб кім-н., заступацца за каго-н.
П. за таварыша.
3. каго (што). Запрашаць, зваць.
П. гасцей за стол.
4. што. Назначаць цану (разм.).
Колькі просіш за хату? (якая цана?).
5. што і без дап. Жабраваць (уст.).
П. міласціну.
|| зак. папрасі́ць, -рашу́, -ро́сіш, -ро́сіць (да 1—3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)