ве́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Вены. Венскі тэатр.

•••

Венскае крэсла — від лёгкай і моцнай мэблі з гнутага дрэва.

Венскае пітво — слабіцельны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вербе́навы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вербены.

2. у знач. наз. вербе́навыя, ‑ых. Сямейства двухдольных раслін, да якога адносяцца вербена і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вершава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да верша, вершаскладання. Вершаваная форма. // Уласцівы паэтычнай мове. Вершаваная мова.

2. Напісаны вершамі, не празаічны. Вершаваны фельетон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аслі́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да асла. Аслінае мяса. □ Каб сонца засланіць — вушэй асліных мала. Крапіва. // перан. Такі, як у асла. Асліная ўпартасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтабіяграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аўтабіяграфіі, уключае элементы аўтабіяграфіі. // Звязаны з жыццём аўтара, з’яўляецца яго аўтабіяграфіяй. Аўтабіяграфічны твор. Аўтабіяграфічны матэрыял. Аўтабіяграфічныя апавяданні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́нкаўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да банка (у 1 знач.); звязаны з банкам. Банкаўскі служачы. Банкаўскі чэк. Банкаўскі капітал.

•••

Банкаўскі білет гл. білет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вушны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да вуха (у 1, 2 знач.). Вушная ракавіна. Вушныя хваробы. // Які спецыялізуецца на лячэнні хвароб вуха. Вушны ўрач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высно́ва, ‑ы; Р мн. ‑сноў; ж.

Вывад, заключэнне. Зрабіць выснову. □ [Карызна] ужо дасканала праверыў свае .. адносіны, свае пачуцці да.. [жонкі] і зрабіў рашучую канчатковую выснову. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акунёвы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да акуня.

2. у знач. наз. акунёвыя, ‑ых. Сямейства драпежных рыб, да якога адносяцца акунь, ёрш, судак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акцы́зны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да акцызу. Акцызны збор. Акцызны чыноўнік.

2. у знач. наз. акцы́зны, ‑нага, м. Тое, што і акцызнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)