ве́нскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да Вены. Венскі тэатр.
•••
Венскае крэсла — від лёгкай і моцнай мэблі з гнутага дрэва.
Венскае пітво — слабіцельны сродак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вербе́навы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да вербены.
2. у знач. наз. вербе́навыя, ‑ых. Сямейства двухдольных раслін, да якога адносяцца вербена і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вершава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да верша, вершаскладання. Вершаваная форма. // Уласцівы паэтычнай мове. Вершаваная мова.
2. Напісаны вершамі, не празаічны. Вершаваны фельетон.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аслі́ны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да асла. Аслінае мяса. □ Каб сонца засланіць — вушэй асліных мала. Крапіва. // перан. Такі, як у асла. Асліная ўпартасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аўтабіяграфі́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да аўтабіяграфіі, уключае элементы аўтабіяграфіі. // Звязаны з жыццём аўтара, з’яўляецца яго аўтабіяграфіяй. Аўтабіяграфічны твор. Аўтабіяграфічны матэрыял. Аўтабіяграфічныя апавяданні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ба́нкаўскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да банка (у 1 знач.); звязаны з банкам. Банкаўскі служачы. Банкаўскі чэк. Банкаўскі капітал.
•••
Банкаўскі білет гл. білет.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вушны́, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да вуха (у 1, 2 знач.). Вушная ракавіна. Вушныя хваробы. // Які спецыялізуецца на лячэнні хвароб вуха. Вушны ўрач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
высно́ва, ‑ы; Р мн. ‑сноў; ж.
Вывад, заключэнне. Зрабіць выснову. □ [Карызна] ужо дасканала праверыў свае .. адносіны, свае пачуцці да.. [жонкі] і зрабіў рашучую канчатковую выснову. Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акунёвы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да акуня.
2. у знач. наз. акунёвыя, ‑ых. Сямейства драпежных рыб, да якога адносяцца акунь, ёрш, судак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акцы́зны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да акцызу. Акцызны збор. Акцызны чыноўнік.
2. у знач. наз. акцы́зны, ‑нага, м. Тое, што і акцызнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)