бядо́тны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае адносіны да бядоты; цяжкі, гаротны. Бядотнае становішча. □ Ідзе ён [Назым Хікмет] па сухменнай, бядотнай Анатоліі! Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)